Dag 26: Oisterwijk - Spoordonk (16 km)

Vanmorgen heb ik een heerlijk havermout met walnoten, banaan en kaneel, gekookt in water, ontbijt gehad. Met de lekkere kruidenthee van Paul een prima start van de dag. Ik krijg een steen met vleugel van Paul mee, zodat ik me gedragen weet. Dat is wel een lief gebaar van hem. Gisteravond heb ik al afscheid genomen van zijn dochter Josje. Paul brengt me weer naar het punt waar ik gister stopte, bij de Posthoorn. Daar nemen we afscheid. Bedankt Paul, en veel succes met jouw camino in maart en april. Je komt eerder aan in Santiago de Compostela dan ik!

Ik wandel het spoor over en word direct getroffen door de schoonheid van het landschap. De Belverse Bergen, schijnt het hier te heten. Het licht valt prachtig neer op de benevelde velden en geven het iets sprookjesachtigs. Al snel word ik ingehaald door een mooie sportieve man met rugzak van in de 60. Hij houdt zijn pas in en blijft naast me lopen en vraagt me nieuwsgierig of ik onderweg ben naar Compostela. Ik antwoord bevestigend. Hij is helemaal enthousiast en vraagt of ik in Friesland ben begonnen en wijst naar mijn vlaggetje. Weer antwoord ik bevestigend. Hij vindt het prachtig, het lijkt hem ook geweldig om te doen. Ik vraag wanneer hij gaat. Maar, hij gaat niet. Hij durft niet alleen en wil niet met iemand anders lopen. Daarbij is hij bang om een blessure op te lopen en zou niet weten wat hij dan moet doen. Dan kun je toch hulp vragen of naar huis gaan, zeg ik. Hij loopt ieder jaar de Nijmeegse vierdaagse, heeft zelfs tochten van 80 kilometer gelopen, dus aan zijn lichamelijke conditie ligt het niet. Ik ben stomverbaasd. Het was nog niet eerder in me opgekomen dat je de tocht wel wilt lopen en het lichamelijk ook kan, maar dat je het niet doet omdat je niet durft! Deze man loopt nu wel alleen en hij loopt 30 km. Bij de volgende bocht scheiden onze wegen.

Ik sla een pad in en afgeleid door het gesprek ben ik de weg kwijt. De aanwijzingen kloppen niet met wat ik zie. Ik loop terug tot het punt waar we afscheid namen en kom weer op de juiste route. Het pad gaat langs een erg drassig pad, waarbij ik van pol naar pol spring om maar geen natte voeten te krijgen. De omgeving is prachtig! Veel hei, vennetjes en lange gele grassen. Deze omgeving staat bekend als Kampina. Bij het riviertje de Beerze neem ik een pauze bij een steen die de historische grens markeert van Oirschot na de splitsing van Oirschot-Best in 1819.
Door de stroming ontstaan allemaal draaikolkjes in het water. Die zagen Hilbrand en ik ook tijdens onze fietstocht langs de Donau, waternimfen werden ze genoemd.


Ik vervolg mijn weg over een watertje met een bemost stenen bruggetje en geniet weer van het uitzicht. Het is hier echt prachtig. Geel gras links, veel water dat blauw terugkaatst en berken met hun witte stammen die mooi afsteken. En rechts een grote waterpoel met goudgeel riet en pluimen die als zilveren pijlen schitteren in de zon.
Dan kom ik op een kruising en begrijp ik niet waar ik naar toe moet. Ik lees de beschrijving nog eens goed en begrijp dan dat ik voor het bruggetje af had moeten slaan. Ik was zo gegrepen door het mooie uitzicht, dat ik niet meer goed op de route lette. Ik loop weer terug en vind dat geen probleem, want als ik de route had gevolgd had ik dit moois gemist!

Via een grasdijk loop ik langs de Heiloop. Deze komt uiteindelijk uit op een weg die ik oversteek. Daarna stap ik het Dal van de Beerze binnen. Hier loop ik om een grote plas met wilde ganzen en andere watervogels heen. Het is erg drassig en ik houd mijn schoenen niet droog. Ik glibber en glij en schuifel soms door en over het gras en de modder. Aan het eind ga ik langs een klaphek verder en loop dan langs de Beerze. Aan het einde, bij de Viermannekesbrug, staan twee paarden mij op te wachten. Ik mag ze aaien en ze besnuffelen mij, de warme adem door de neusgaten verwarmt mijn handen. Ik vervolg mijn weg en kom uit bij de watermolen van Spoordonk, met er naast een restaurant. Hier neem ik pauze met een heerlijke broccoli soep. Drie keurig gekapte dames komen bij de tafel naast me zitten en knopen een praatje met me aan. Eén dame is erg geïnteresseerd in mijn reis. Ze wil zelf ook zo graag! Ze krijgt mijn weblog ter inspiratie. Ik ben benieuwd of ik nog een reactie krijg...

Als ik weg wil gaan krijg ik nog een servetje vol met lekkere bonbonnetjes voor onderweg.
Van de watermolen loop ik verder richting de A58, inmiddels is het gaan regenen. Ik hoor het geluid van het verkeer al een poosje. Via een trap klim ik het talud op en kan dan over de snelweg lopen richting de Heilige Eik. Het verhaal gaat dat een beeld van Maria stroomopwaarts in de Beerze dreef. Dit beeld werd in de eik gezet. De bewoners zetten het in de kerk. De volgende dag was het beeld weer in de eik. Daarna werd het in de kerk in Oisterwijk gezet en werd op de plek van de eik een kapel gebouwd: de kapel van de heilige eik.
Het is veel groter dan ik dacht. De overledenen van WO II worden hier herdacht. Boven op de poort staat "Ave Maria". Hé Roel, daar ben je weer... (Tijdens de afscheidsdienst in oktober van mijn zwager Roel, werd het Ave Maria gespeeld op zijn verzoek).
Er komen twee vrouwen en een jonge man aanlopen. Een vrouw wijst naar mijn rugzak en roept Santiago. Het blijkt dat één van hun de tocht gelopen heeft! Ze vond het een van de mooiste ervaringen van haar leven. Ze wil mijn weblog graag en ik geef het door. Ze vraagt aan de man of hij een foto van mij kan maken bij de kapel.
Hierna loop ik naar café "De Nachtegaal", één kilometer verder, waar ik afsprak met Gery.
Net als ik binnen zit, komt het gezelschap van de kapel ook binnen. Ze trakteren me op een kop cappuccino.

Gery komt even later. De rugzak gaat achterin de auto en ik ga mee naar Best.
Het is leuk om Gery weer te zien. Ik schat in dat het drie jaar terug is dat ik haar zag. Ik reed een jaar lang maandelijks met de trein van Hoogeveen naar Best om bij haar supervisie te krijgen voor mijn Master-opleiding tot Autismespecialist. Gery laat me helemaal thuis doen voelen. Ik ga me douchen en mag lekker op haar comfortabele bank hangen. Met een wijntje en tapas-hapjes erbij en Portugese muziek voel ik me heerlijk ontspannen.
Gery kookt heerlijke kroten (bietjes) met aardappeltjes en worst. Gery en haar man zijn erg benieuwd naar de reis. Haar man zou de reis ook graag maken, per voet samen of met de fiets alleen.