Dag 96: Bénévent-l'Abbaye - Les Billanges (27 km

De verbinding was gisteren slecht, waardoor ik geen foto's kon sturen. Vandaag zet ik ze alsnog bij mijn verslag van gister.

Vanmorgen ging de wekker vroeg, maar voor mij is het geen verschil met de andere dagen. Albert is al druk bezig met pakken en omdat de ruimte erg krap is, blijf ik nog even liggen. In tien minuten is alles ingepakt en gaan we allebei naar de ontbijttafel beneden.

Het is fantastisch dat Yves en Thérèse zo vroeg opstaan voor ons en zo vriendelijk blijven. Speciaal omdat ik uit Nederland kom, en Nederlanders van kaas houden, toch? is er kaas bij het ontbijt. Ik wil ze niet teleurstellen en eet stokbrood met kaas en jam, sinaasappelsap, kiwi en drink er heerlijke muntthee bij. Na zevenen vertrekken we, het begint net licht te worden. Yves maakt nog een foto van ons ter herinnering.
Yves geeft ons een kortere route naar zijn vriendin. We moeten eerst onze route volgen. Albert en ik lopen eerst onwennig samen op. Ik denk dat hij niet met mij wil lopen en hij laat verder ook niks merken. Dan slaat hij een andere weg in dan ik en vraagt mij of ik de route weet. Samen kijken we op onze kaarten en ik blijk op de juiste route te zitten. We lopen samen verder en als het begint te regenen, maken we ons bij een portiek regen klaar. Regenhoes over de rugzak, getten aan en voor mij de regenjas en voor Albert een poncho. Naar het eerste dorp gaat het erg vlot, omdat we bergafwaarts gaan. Binnen een uur hebben we vijf kilometer afgelegd. We wachten vijf minuten voordat de winkel open gaat en kopen wat voorraad voor onderweg.

We wandelen weer samen verder en lopen langs een oudere man die op de bus wacht. Hij zegt vragend: "Compostelle?" "Oui", zeg ik en hij lacht hardop, alsof hij wil zeggen: "Jullie zijn gek!" Albert en ik schieten allebei in de lach en Albert spreekt uit wat ik dacht.

Als we de bocht om gaan zien we een prachtig plaatje, het lijkt een beetje op de rivier en de vallei bij Crozant. Ik blijf staan om een foto te maken en Albert doet hetzelfde. Ook hij neemt de tijd om een mooie foto te maken. Nu is het ijs helemaal gebroken. Na eerst een gereserveerde houding is Albert nu gezellig.

Als we een aantal keren bergopwaarts gaan, stelt hij voor dat ik zijn wandelstokken gebruik. Eerst weiger ik, maar bij de tweede grote klim accepteer ik ze.

De eerste etappe zonder pauze is veertien kilometer. We pauzeren bij de kerk van Saint-Goussaud. Het is een erg hoog punt, het waait er en het is koud. Ik eet worst, chocola en drink thee. Albert heeft worst, kaas en balisto en hij drinkt rode wijn onderweg. Een oudere vrouw komt bij ons en vraagt of we naar "Compostelle" gaan. Als we bevestigend reageren vraagt ze of we een stempel willen. Ze heeft een stempel met een Jacobsschelp. Tuurlijk willen we die! Helemaal blij neemt ze onze credencials mee en toont trots de stempels als ze terugkomt. We bedanken haar hartelijk en trekken weer verder.

We volgen de officiële route niet en ook niet de route van Yves. Het heeft flink geregend en de bospaadjes zijn drassig. We kiezen voor het asfalt vandaag. Het zijn kleine slingerweggetjes die stijgen en dalen. We lopen veel door de bossen en weinig langs dorpjes; erg rustig.

In de loop van de dag stopt het met regenen en tussen de bomen is het warmer. Ik vertel Albert over de grappige beestjes die ik gister in het water zag. Volgens hem waren het ordinaire waterratten. Nou ja, ze waren schattig om te zien...

Albert wordt helemaal enthousiast bij het zien van een platgereden beest met zwarte en gele kleuren: een vuursalamander, erg zeldzaam volgens hem.

We lopen langs een vervallen huis met mooie potten, kippen van keramiek en grappige poppetjes. Een man doet het bovenraam open en vraagt of we iets willen drinken. Zonder op onze reactie te wachten, gaat het raam dicht en verschijnt hij even later bij de deur met een fles water en zelfgemaakte bekers. Ik neem een beker water aan en bedank de man hartelijk. Hij is kunstenaar en maakt alles zelf in z'n atelier. Hij heeft helaas geen website of visitekaartje.

Vier kilometer voor het einde van de route nemen we nog een pauze. Mijn voeten branden en ik ben blij dat ik ze even kan laten rusten. Verder gaat het bijzonder goed met het lopen. Bergop vind ik heerlijk en ik ga er dan echt tegenaan. Ik kan merken dat m'n benen sterker geworden zijn. Albert houdt dat niet bij. Hij is weer sterker op de dalingen en de rechte stukken.

Hij vertelt dat hij vorig jaar met z'n vrouw de camino Frances gelopen heeft. Over ongeveer twintig dagen komt zijn vrouw en gaan ze samen verder lopen over de kustroute.

Als we het dorpje binnenlopen, is het 14.00 uur. We hebben 27 kilometer gelopen en ik ben nog nooit zo vroeg binnen gekomen. We zien een café en besluiten daar wat te gaan drinken. Het is er gezellig, de jonge vrouw heeft een kindje, dat me erg aan Zora, mijn achternichtje uit Leiderdorp doet denken toen ze kleiner was. We hebben leuk contact samen en doen een kiekeboe-spelletje. Albert en ik bestellen een salade, omdat we pas na zevenen weer zullen eten. Ik heb bijna geen contant geld meer en we zijn geen bank tegen gekomen om te pinnen. Albert stelt voor dat ik betaal met de pin, hij geeft me dan in contant geld zijn deel van de rekening. Dat is een mooie deal, zo heb ik het geld contant voor de overnachting.

We stappen weer op en lopen naar Francoise. Er staan verschillende bordjes aan de weg, dus we vinden haar huis vlot.

Er is niemand thuis, maar de deur is open. We zijn maar zo brutaal om naar binnen te gaan. Het huis heeft een kleurig interieur met grappige details.

Even later komt Francoise en ze is helemaal blij dat we ons thuis voelen. Ze maakt een vuurtje in de keuken en drinkt thee met ons. Albert laat foto's zien van vorig jaar met z'n vrouw en laat me een foto zien van een "Holländer". "Maar die ken ik", zeg ik. "Dat is Henk Spijkerman, een slager uit Friesland met zijn vrouw." Albert is stomverbaasd. Ik vraag Hilbrand om een foto op te zoeken die Henk mij gestuurd heeft. Als Albert die ziet, knikt hij: "Dat is hem!" Hij en zijn vrouw ontmoetten Henk en zijn vrouw in Santiago tijdens het eten in een restaurantje, de dag voordat Henk naar huis ging.

's Avonds eten we heerlijke bami met verse groenten en een crêpe als toetje. Albert vertelde dat hij 1 april jarig was en in een tentje had geslapen. Het was de vreselijkste verjaardag van z'n leven. Hij was koud, nat en ziek en miste z'n familie. Wij feliciteren hem en nadat Francoise een biertje voor hem pakte zingen we hem toe voor zijn verjaardag. Hij vindt het prachtig en de sfeer zit er goed in. Hij zingt nog een "oktoberfest"-lied voor ons en Francoise herhaalt het erg origineel! Na deze geslaagde avond gaan we weer op tijd naar bed. Morgen 7 uur ontbijt!

Tot en met vandaag heb ik 1460 km gelopen volgens de routegidsen.