Dag 106: Périgueux - Saint-Astier (25 km)
Blijf op de hoogte en volg Petra N.
05 Mei 2014 | Frankrijk, Saint-Astier
Met z'n drieën verlaten we het appartement en moeten eerst de trappen af vanaf de vijfde verdieping. Dan halen we nog geld, gaan we nog naar de Pharmacie en de supermarkt. We lopen richting de rivier waar de groene route zou moeten zijn. Vanaf daar zouden we op onze route moeten komen.
Op googlemaps zien we dat we dan flinke slingers moeten maken en we kiezen ervoor om deze af te snijden.
We lopen langs een erg drukke verkeersweg en dat is ook niet fijn. Dan slaan we bij Marsac-sur-l'Isle af en lopen op een weg die rustiger is.
We nemen gelijk een pauze in het gras onder een boom. Leen moet plassen en zoekt een rustig plekje. Dan komt ze opgewonden aanlopen, want er lag een slang op het pad en die verdween in een holletje toen ze er vlakbij liep. Tja, dat is dus iets waar we ook rekening mee moeten houden...
We lopen verder, moeten nog een stukje langs de drukke verkeersweg en slaan dan weer af over een brug over de Isle en nemen een pauze bij een restaurantje in Gravelle. We besluiten de plat du jour te nemen, want dan hoeven we vanavond niet meer te koken. We eten biefstuk in plakjes met sla en frites en een appeltaartje na. We betalen maar een tientje.
Maria, de oudste met bijna zeventig jaar, vertelt spannende verhalen over wat er allemaal op de camino gebeurt en Leen en ik luisteren met rode oortjes.
Hierna lopen we de laatste kilometers. We lopen langs krijtrotsen, tenminste daar lijken ze op en weer langs de Isle en... we zien de markering eindelijk.
We hebben gereserveerd in het chateau Puy Ferrat en lopen daar heen. Dit is nog een flink stuk verder dan we dachten. Uiteindelijk komen we bij de toegangspoort en met spanning lopen we de toegangsweg op. En dat is een lange weg... Mijn rechtervoetzool is pijnlijk; een nieuw fenomeen. Ik loop trager en dat scheelt. Ook de anderen hebben pijnlijke voeten. We vermoeden dat dat komt doordat we de hele dag op asfalt hebben gelopen.
Dan lopen we een bocht om en zien we het kasteel: groot met een rood dak. Eigenlijk hadden we met een koets opgehaald moeten worden, vinden we.
Als we bij de ingang zijn blijkt er niemand te zijn. We gaan op een bank zitten en dan zie ik iemand binnen lopen en roep: "hallo!"
Even later zwaait de deur open en worden we vriendelijk begroet. We mogen in een kamer in het kasteel. De trappen zijn prachtig en de ruimten groot.
De mevrouw brengt ons naar de supermarkt met de auto zodat we boodschappen kunnen doen. Hierna gaat ze naar huis en de kasteelheer en -vrouw zijn er nog niet.
Wij eten met elkaar in de grote eetkamer en vertrekken weer naar boven om de plannen voor morgen door te nemen. We vinden het wel erg bijzonder dat we helemaal alleen in dit grote kasteel zijn. We zijn de bewakers...
Ik klim uit het raam om te kijken wat er buiten is. Er loopt namelijk een soort balkon/ overdekt gangetje rondom het kasteel. Aan beide zijkanten zijn torens met uitzicht op de stad. Het liedje van Ivanhoe schiet me te binnen, maar dan de versie die ik ooit bij een kindertheater zag met mijn oudste zoons. Luid zing ik: "Appelmoes, appelmoes, ik ben niemand minder dan ridder Appelmoes. Ik ben voor niemand bang, geen tovenaar of slang..." Leen en Maria vinden het prachtig.
Als ik weer naar binnen wil, blijk ik toch een beetje verleerd te hebben hoe ik moet klimmen en klauteren, dit zorgt voor veel hilariteit bij de dames. Het lukt wel hoor, maar ik merk dat ik geen acht meer ben.
Nadat we geconcludeerd hebben dat we het wel erg gezellig hebben samen en dat we morgen toch echt de route gaan volgen, gaat het licht uit.
Vannacht ga ik dromen van mijn prins op het witte paard...
-
05 Mei 2014 - 23:03
Geertje:
Lieve Petra, ik zie een skitterend kasteel, skitterende torens.
Ben benieuwd waar jij naar toe klauterde. Ja, nu ik beter kijk: onder het puntmuts-dak is een overdekte rondgang. Wat een bijzonder gebeuren, een kasteel zonder bewoners, maar met pelgrimgangers.
En zo te lezen lopen jullie gezellig, en zijn aan elkaar gewaagd, klinkt het.
Veel goeds gewenst, en sterkte met je voetzool, liefs Geertje -
05 Mei 2014 - 23:11
Marian:
Hoi Petra. Ik heb het gevoel dat ik in een kinderboek ben beland. Waar de meeste pelgrims slapen in albergues, overnacht jij op de wonderlijkste plekken. Ik wist niet dat dit mogelijk is op de camino en ben elke keer weer benieuwd waar je terecht komt. Geniet ze van je kasteel, hang niet met je haren buiten het raam en droom lekker. Groetjes Marian -
06 Mei 2014 - 01:10
Minke Geurts:
Wat een prachtige dag! Slapen in een heus kasteel! Toe maar. Lekker je voeten vannacht rust gunnen. Morgen er weer tegenaan? Prachtige foto's!
Oant moarn, mam -
06 Mei 2014 - 11:31
Jan De Haan (van De Amer In Amen):
Wat ben je in vele opzichten al heel ver
-
06 Mei 2014 - 19:08
Tineke:
Hallo Petra, hoe voel je je nu in een echt kasteel te overnachten. Ben een beetje jaloers op jou, al je verhalen en de vele belevenissen.en proef echt de Franse charme.liefs k en t -
06 Mei 2014 - 21:06
Marianne Van Asbrouck:
So mooie fotos van het kasteel binnen en buiten. Thomas heeft voor jou veel groetjes vanavond gegeven en was blij dat iji ook in het kasteel van Puyferrat met je pelgrims-vriendinen geslapen hebt. Heb je mooie dromen gedaan in zo een ongewone omgeving ?
Groetjes -
06 Mei 2014 - 23:30
Baukje:
lieve Petra
ik zag je fotos en dacht daar heb je de drie musketiers
beppe baukje moeke en tante durkje
wat gezellig he zo met 2 leuke meiden er bij,maar wel druk
niet altijd jou ding ,maar soms wel goed alleen is maar alleen
lieverd ik ga slapen ,hoop je morgen weer te horen liefs tante baukje en rose
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley