Jacobspad: Langelo – Vries

Vandaag wandel ik weer een deel van het Jacobspad met Hilbrand. Gister heb ik de planning gemaakt voor vandaag en in onze agenda’s gezet. Dit gaat steeds vlotter: via de ov-app plan je de reis en deze wordt direct in je (google-)agenda geplaatst, zo heb je de gegevens direct bij de hand. Voor de zekerheid zet ik het ook in Hilbrand’s agenda, omdat mijn telefoon het meest gebruikt wordt voor foto’s en voor de Spot, dus verwacht ik dat de accu leeg zal zijn voordat we bij het eindpunt (de bushalte) zijn.

De bus missen we, dus we rijden in de auto naar het station. Snel, snel… ov-kaart opladen, inchecken, het begint al routine te worden. In de trein kunnen we even bijkomen. In Assen stappen we van de trein in de bus richting Langelo, waar onze route van vandaag begint. Voordat we beginnen gaat de Spot aan, kijken of het deze keer werkt met de lithiumbatterijen!

We moeten een stukje teruglopen naar de Schoolbrink, waar Sinterklaas en Zwarte Piet op de foto komen met de kleuters van het dorp, en zien dan weer de pijl van het Jacobspad. We zijn weer onderweg! De bomen zijn inmiddels behoorlijk kaal en de akkers zwart en leeg. Na een aantal honderden meters over de weg lopen we een zandpad op. Dat wandelt toch wel erg fijn, weg van alles, in alle rust door het Drentse landschap kuieren. Soms moeten we een stukje langs een weg om dan weer op een ander zandpad onze weg te vervolgen. Opeens ligt er een hoop suikerbieten aan de kant van de weg. Als we honger zouden hebben, dan zouden we zo aan kunnen vallen!

In een veld naast ons, groeit een gewas mooi lichtgroen alsof de lente begint. We vermoeden dat het aardappelplanten zijn. Door de Langeloër duinen lopen we naar Norg. Overal in het bos zijn linten gespannen van Univé en Asics. Vlakbij de camping zien we mannen bezig met het neerzetten van dranghekken. De loopcross van Roden – Norg wordt vandaag gelopen. Een van de mannen spreekt ons aan, hij had niet verwacht dat er nog wandelaars zouden zijn in deze tijd van het jaar. “Maar jullie gaan niet naar Santiago, zeker?”. “Jawel, maar pas in januari”, is ons antwoord. De man, die Harry heet, vertelt enthousiast en vol trots over zijn vrouw Tootje, die twee jaar geleden de tocht gelopen heeft vanaf Maastricht. Ik krijg zijn mailadres zodat we informatie kunnen uitwisselen en hij wenst ook nog een fijne dag en een goede tocht. Wat een leuke ontmoeting!

Helemaal blij en licht wandelen we even later Norg binnen, de Schapendrift overstekend met een grappige steen met schapenkop aan de kant van de weg. Aan de Brink, bij Het Wapen van Norg blijven we “hangen” voor een overheerlijke lunch. We vervolgen de weg langs de Margarethakerk en langs oude brink-boerderijtjes het dorp weer uit over het Oosterveld. De zon begint volop te schijnen en wat ziet alles er dan mooi en kleurig uit! Na een uur gelopen te hebben vinden we dat het wel weer tijd is voor een korte pauze. Langs het water staat een bankje, waar we even genieten van het uitzicht en de rust.

Dan vervolgen we ons pad. Het wordt drassig en door de sporen van tractoren waarschijnlijk, moeten we wel een half uur slalommend verder glijden en springen. Mijn knieën en enkels beginnen flink te protesteren en helaas gaat dit niet over als we later op een begaanbaar pad komen. We lopen iets rustiger nu door en komen uit langs het prachtig goudgele Noordscheveld. In de verte zien we iets roods. Het blijkt een super-paraplu te zijn, erg mooi! Dan gaan we het Noordscheveld in over een smal schelpenpaadje waar je voetje voor voetje overheen moet lopen, alsof je over een evenwichtsbalk wandelt. Onwillekeurig denk ik aan de Robinson Expeditie, die afgelopen donderdag eindigde met de deelnemers die de balkproef doen. Dit 1,5 km-lange pad is erg mooi, met aan weerszijden grafheuvels, maar het loopt erg pijnlijk voor mij. Hilbrand heeft ook grote moeite om niet te gaan “zwalken”. Aan het einde, bij een splitsing, zien geen sporen meer van het Jacobspad. We vermoeden dat we fout gelopen zijn (het zal toch niet waar zijn!). Met behulp van de google-maps op de telefoon weten we waar we zijn, we leggen dit naast onze routekaart en zien dat we helemaal het veld niet over hadden moeten steken! Gelukkig loopt er een ander pad terug, zodat we verderop de route weer op kunnen pakken. In een groen weiland lopen schapen die ons in een groep nieuwsgierig naderen, alsof ze willen zeggen: “Wie zijn jullie, wat doen jullie hier en waar gaan jullie naar toe?” De zon begint weer heerlijk te schijnen en laat haat stralen vallen op de witte berken langs de kant van de weg. Opeens horen we een vliegtuig wel erg dicht overvliegen. We kijken op en zien een vliegtuig dalen en verdwijnen achter de bomen; daar zal dan vliegveld Eelde zijn!
Van Peter krijgen we een “What-appje”, hij laat weten dat de Spot werkt. Hij ziet dan we richting Vries lopen en laat weten dat we niet samen kunnen eten omdat hij gaat werken. Toch wel handig…, die Spot! De zon zakt net achter de bomen als wij, langs het kerkhof, Vries binnenwandelen. De Bonifatiuskerk staat al in de spotlights als we er langs wandelen, richting de bushalte.

Al met al liepen we toch weer meer kilometers dan de bedoeling was door de omweg. Dit was echter wel een erg mooie etappe en het weer was heeerlijk!