Dag 5: Akkrum - Nieuwebrug
Blijf op de hoogte en volg Petra N.
24 Januari 2014 | Nederland, Nieuwebrug
Vanmorgen word ik heerlijk uitgerust wakker. Ik verzamel mijn spulletjes weer in de handige Toppits zipper-zakjes. Hiermee kan ik alles bij elkaar houden, zoals ondergoed, toiletspullen, oplader en accu enz., het blijft waterdicht en het is erg licht.
De spullen die ik op mijn logeeradresje gebruik stop ik in het binnenste vak van de rugzak, de spullen die ik misschien nodig kan hebben onderweg, zoals EHBO-spullen doe ik in het middelste vak en de overige spullen, zoals eten, thee-/en bouillonzakjes, accu, handschoenen enz. doe ik in de bovenklep. Die spullen kan ik er onder het lopen uithalen, heel handig.
Als ik beneden kom staat het ontbijt klaar op het aanrecht, ik mag zelfs een lunchpakket samenstellen. Er wordt goed voor mij gezorgd. Ik vind het geweldig dat ik hier werd uitgenodigd, terwijl er maandag verhuisd wordt. Ik krijg nog worst mee van de beste slager uit Akkrum en omstreken en wordt uitgezwaaid door Henk Spijkerman.
Ik wandel door de Kanadeeske Strjitte het centrum uit. Als ik langs een woning loop, schrik ik op van hard getik tegen het raam. Als ik me omdraai om te kijken, wordt er heftig gezwaaid. Ik zwaai enthousiast terug en dat lijkt de bedoeling te zijn. Ik lach vrolijk voor me uit, wat heerlijk zo'n spontaan support onderweg.
Over het spoor en onder de A32 door bereik ik na een bocht Nes met de watertoren en een kerkhof met klokkenstoel op een terp. Op deze terp stond een klooster, gesticht in 1228 door de Duitse Orde. Deze was opgericht door Duitse ridders nadat ze op kruisvaart naar Palestina waren geweest. Wie weet wat er nog allemaal gebeurd naar aanleiding van de pelgrimstochten...
Ik loop langs de Boorne met goudgeel wuivend riet aan beide kanten en zie eendenpaartjes op het water en in de lucht en denk aan Hilbrand. Wat voel ik me vertrouwd bij hem. Dan word ik ingehaald door een jong gezin: vader, moeder en twee kindjes in een kinderwagen. De jonge vader is erg nieuwsgierig naar mijn wandeling en reageert enthousiast als ik zeg waar ik heen ga. Als ik zeg dat hij wel mee mag, verzucht hij: "Dat lijkt me geweldig!" Hij heeft vast al veel onderbroken nachten achter de rug...
We lopen achter elkaar verder naar Aldeboarn. Op de kaart staat een koffiekop, wat meestal betekent dat er een koffiegelegenheden is. Dat lijkt me wel wat met deze waterkoude snijdende wind. Maar zowel het hotel/restaurant als het gezellig uitziende café zijn allebei niet open. Ik besluit mijn mandarijntjes en brood dan maar op het ijzeren bankje op het dorpsplein te verorberen.
Ik wandel snel weer verder want warm word ik hier niet van.
Een goedgeklede grapjas van middelbare leeftijd komt een deur uit en loopt met me op, terwijl hij zingt: "Jo met de banjo en Mien met de mandoline..." Ik spoor hem aan om verder te zingen en zeg dat hij wel mee kan voor de gezelligheid. Hij heeft geen tijd en spurt weg in zijn snelle middenklasser. Gelukkig heb ik alle tijd!
Ondertussen krijg ik een berichtje waarin staat dat als ik nog 8 km doorloop er een warm huis met koffie en misschien zelfs een lunch wacht... Met mijn blik vooruit loop ik door, over de Fjurlanswei en een fietspad door de weilanden richting snelweg. De wilde ganzen in het weiland maken gakkende geluidjes, die klinken als het gekef van hondjes en als ze opvliegen klinken ze als joelende wilde indianen uit een Western van vroeger. Dan volgt een lang, recht stuk betonfietspad naast de snelweg. In mijn linkeroor hoor ik de weidevogels, in mijn rechteroor de auto's en vrachtwagens van de snelweg.
Bij de brug wijk ik af van het Jacobspad en sla ik linksaf.
Dit is de omgeving waar mijn buurvriendin Martha is opgegroeid. Het is hier prachtig! De boerderij zie ik in de verte vlakbij de mooie Hooivaart. Ik wandel het erf op en zie geen auto of bedrijvigheid, maar dat hoeft nog niks te zeggen... Ik doe de schuurdeur open en roep, maar er is niemand! Wel ligt een grote lieve hond mij braaf aan te kijken en komen een aantal poezen mij kopjes geven. Ik maak van de nood een deugd en ga bij de beestenboel zitten om mijn mandarijnen en brood van de echte bakker met ham van de keurslager te verorberen. Ook de poezen smullen mee. Na een lekker warm soepje, met dank aan tante Baukje, ben ik weer een beetje opgewarmd en zijn mijn voeten weer wat uitgerust.
Ik wandel terug naar de brug en bezoek de kapel van Dodo. Kluizenaar Dodo, waar de kapel naar vernoemd is, wist volgens de overlevering door zijn geestelijke invloed de bloedwraak onder Friezen terug te dringen. Bij zijn graf ontstond een klooster. Een markeerpunt is een spiraal gemaakt van stenen, waar je een steen mag bij leggen. Ik doe dat en vind het heel bijzonder dat juist op deze plek waar Martha is opgegroeid hetzelfde symbool te vinden is als die zij aan mij gaf.
Dan ga ik weer verder en ben ik al best moe. Dat valt me een beetje tegen van mezelf. Het ging zo goed de laatste twee dagen. Hilbrand belt, ik had besloten om morgen een rustdag te nemen en hij komt straks. Als ik zo'n beetje Nieuwebrug uit sjok, rijdt hij me tegemoet! Wat ben ik blij om Hilbrand te zien!
We nemen samen even een time-out. Ik schrijf mijn verslag van vandaag en neem morgen vrij! Als ik nakijk welke afstand ik heb gelopen dan blijkt dat toch minstens 18 km te zijn. Niet zo gek dat ik moe was!
Vannacht slaap ik in de armen van mijn liefste! Welterusten allemaal.
De spullen die ik op mijn logeeradresje gebruik stop ik in het binnenste vak van de rugzak, de spullen die ik misschien nodig kan hebben onderweg, zoals EHBO-spullen doe ik in het middelste vak en de overige spullen, zoals eten, thee-/en bouillonzakjes, accu, handschoenen enz. doe ik in de bovenklep. Die spullen kan ik er onder het lopen uithalen, heel handig.
Als ik beneden kom staat het ontbijt klaar op het aanrecht, ik mag zelfs een lunchpakket samenstellen. Er wordt goed voor mij gezorgd. Ik vind het geweldig dat ik hier werd uitgenodigd, terwijl er maandag verhuisd wordt. Ik krijg nog worst mee van de beste slager uit Akkrum en omstreken en wordt uitgezwaaid door Henk Spijkerman.
Ik wandel door de Kanadeeske Strjitte het centrum uit. Als ik langs een woning loop, schrik ik op van hard getik tegen het raam. Als ik me omdraai om te kijken, wordt er heftig gezwaaid. Ik zwaai enthousiast terug en dat lijkt de bedoeling te zijn. Ik lach vrolijk voor me uit, wat heerlijk zo'n spontaan support onderweg.
Over het spoor en onder de A32 door bereik ik na een bocht Nes met de watertoren en een kerkhof met klokkenstoel op een terp. Op deze terp stond een klooster, gesticht in 1228 door de Duitse Orde. Deze was opgericht door Duitse ridders nadat ze op kruisvaart naar Palestina waren geweest. Wie weet wat er nog allemaal gebeurd naar aanleiding van de pelgrimstochten...
Ik loop langs de Boorne met goudgeel wuivend riet aan beide kanten en zie eendenpaartjes op het water en in de lucht en denk aan Hilbrand. Wat voel ik me vertrouwd bij hem. Dan word ik ingehaald door een jong gezin: vader, moeder en twee kindjes in een kinderwagen. De jonge vader is erg nieuwsgierig naar mijn wandeling en reageert enthousiast als ik zeg waar ik heen ga. Als ik zeg dat hij wel mee mag, verzucht hij: "Dat lijkt me geweldig!" Hij heeft vast al veel onderbroken nachten achter de rug...
We lopen achter elkaar verder naar Aldeboarn. Op de kaart staat een koffiekop, wat meestal betekent dat er een koffiegelegenheden is. Dat lijkt me wel wat met deze waterkoude snijdende wind. Maar zowel het hotel/restaurant als het gezellig uitziende café zijn allebei niet open. Ik besluit mijn mandarijntjes en brood dan maar op het ijzeren bankje op het dorpsplein te verorberen.
Ik wandel snel weer verder want warm word ik hier niet van.
Een goedgeklede grapjas van middelbare leeftijd komt een deur uit en loopt met me op, terwijl hij zingt: "Jo met de banjo en Mien met de mandoline..." Ik spoor hem aan om verder te zingen en zeg dat hij wel mee kan voor de gezelligheid. Hij heeft geen tijd en spurt weg in zijn snelle middenklasser. Gelukkig heb ik alle tijd!
Ondertussen krijg ik een berichtje waarin staat dat als ik nog 8 km doorloop er een warm huis met koffie en misschien zelfs een lunch wacht... Met mijn blik vooruit loop ik door, over de Fjurlanswei en een fietspad door de weilanden richting snelweg. De wilde ganzen in het weiland maken gakkende geluidjes, die klinken als het gekef van hondjes en als ze opvliegen klinken ze als joelende wilde indianen uit een Western van vroeger. Dan volgt een lang, recht stuk betonfietspad naast de snelweg. In mijn linkeroor hoor ik de weidevogels, in mijn rechteroor de auto's en vrachtwagens van de snelweg.
Bij de brug wijk ik af van het Jacobspad en sla ik linksaf.
Dit is de omgeving waar mijn buurvriendin Martha is opgegroeid. Het is hier prachtig! De boerderij zie ik in de verte vlakbij de mooie Hooivaart. Ik wandel het erf op en zie geen auto of bedrijvigheid, maar dat hoeft nog niks te zeggen... Ik doe de schuurdeur open en roep, maar er is niemand! Wel ligt een grote lieve hond mij braaf aan te kijken en komen een aantal poezen mij kopjes geven. Ik maak van de nood een deugd en ga bij de beestenboel zitten om mijn mandarijnen en brood van de echte bakker met ham van de keurslager te verorberen. Ook de poezen smullen mee. Na een lekker warm soepje, met dank aan tante Baukje, ben ik weer een beetje opgewarmd en zijn mijn voeten weer wat uitgerust.
Ik wandel terug naar de brug en bezoek de kapel van Dodo. Kluizenaar Dodo, waar de kapel naar vernoemd is, wist volgens de overlevering door zijn geestelijke invloed de bloedwraak onder Friezen terug te dringen. Bij zijn graf ontstond een klooster. Een markeerpunt is een spiraal gemaakt van stenen, waar je een steen mag bij leggen. Ik doe dat en vind het heel bijzonder dat juist op deze plek waar Martha is opgegroeid hetzelfde symbool te vinden is als die zij aan mij gaf.
Dan ga ik weer verder en ben ik al best moe. Dat valt me een beetje tegen van mezelf. Het ging zo goed de laatste twee dagen. Hilbrand belt, ik had besloten om morgen een rustdag te nemen en hij komt straks. Als ik zo'n beetje Nieuwebrug uit sjok, rijdt hij me tegemoet! Wat ben ik blij om Hilbrand te zien!
We nemen samen even een time-out. Ik schrijf mijn verslag van vandaag en neem morgen vrij! Als ik nakijk welke afstand ik heb gelopen dan blijkt dat toch minstens 18 km te zijn. Niet zo gek dat ik moe was!
Vannacht slaap ik in de armen van mijn liefste! Welterusten allemaal.
-
24 Januari 2014 - 23:11
BAUKJE:
HOY LOVE, WAT EEN KOU VANDAAG ,HOOP DAT JE EEN GOEDE SLAAPPLAATS VIND,NIEUWE BRUG IS NIET ZO VER MEER VAN HEERENVEEN,HOOP MORGEN WEER WAT VAN JE TE HOREN KROEPKE VAN TANTE BAUK -
24 Januari 2014 - 23:18
Pieter:
Petra, grote klasse.
Je leest lekker weg, dat moet gezegd worden.
Volhouden, dan blijf ik je volgen.
Veel succes en vooral veel plezier met het lopen en het onderweg zijn.
Al kom je misschien weinig tegen, dan toch zeker jezelf ....
gr,
Pieter.
-
24 Januari 2014 - 23:40
Piet Rosenhart:
Dag Petra,
Ik lees met veelplezier jouw ervaringen op de camino. Ik heb zelf de tocht twee keer vanuit Haarlem gelopen en ben in maart begonnen om de kou te vermijden. Maar vorig jaar is dat door het koude en natte voorjaar niet echt gelukt. In het zuiden van Frankrijk heb ik ook Henk Spijkerman ontmoet.
Ik wens je nog heel veel sterkte voor de rest van de lange weg naar Santiago.
Buen Camino,
Piet Rosenhart -
25 Januari 2014 - 00:07
Geertje:
Dag lieve Petra EN Hilbrand, veel genoegen vannacht.
Met vriendin Marit vanmorgen West Wieringen rond gelopen, en ook nog even zon gehad.! In de loop v d dag hier KOUDE MIST, de dakgoten geschoond ivm lekkage ivm 5 jaar bladertroep-opeenhoping... Koude klus, de beweging hield me warm en uit de wind positie.
Marit liep +- 10 jaar geleden de laatste 800 km. naar SdC. Ze volgt nu je blog na mijn verhalen EN jouw verhalen. Ik zie aan de reacties dat je nu 2 keer kunt overnachten in Nijmegen.HA!
Ik heb nog geen klacht gelezen over het gewicht v je rugzak, hoe gaat het eigenlijk daarmee?
Wat heerlijk dat je morgen even van het padje bent.
Ben erg getroffen over de slaapplaats aanbiedingen EN de gastvrijheid van je aanbieders.
In de epiloog v h boekje wat ik eerder noemde ( wandeling Amsterdam-Rome) staat een zin die jou misschien ook nog kan helpen:...Ik denk dat ik v d wandeling ook geleerd heb eerder hulp te vragen, vanuit de overtuiging dat ik daarmee ook de ander een dienst bewijs...
Want eerder staat de ervaring dat een Italiaanse pastoor de wandelaar helpt om hem helemaal terug te rijden in z'n auto om bij het vorige overnachtingsadres het verloren mobieltje terug te vinden...= niet te vinden.
''Padre, hoe moet ik u bedanken voor uw geweldige geduld en opofferingsgezindheid'' (wandelaar spreekt italiaans)
''U moet mij niet bedanken. Ik moet u danken. Elke pelgrim is een belichaming van Christus. Hij biedt ons de kans om goed te doen. En dat is een geschenk waarvoor ik u dankbaar ben''.
Nog onder de indruk van deze bijzondere woorden opent-ie z'n rugzak , rolt z'n slaapzak uit, en daar komt een klein zwart voorwerp met cijfertoetsjes te voorschijn.
Nou ja, liep dat even goed af, en, was dat even een ervaring van je welste!
Ik wens je veel goed-doende mensen toe, een voortzetting van deze-week-mensen.
Liefs Geertje -
25 Januari 2014 - 01:49
Martha:
Hoi Petra,
Jammer dat mijn schoonzus er niet was. Stom, ik had natuurlijk beter vooraf even met haar kunnen bellen. Hun jongste is nu ook naar de middelbare school: dat vergeet ik wel eens, want voorheen was ze er altijd tussen de middagl. Goed dat je daar even binnen hebt gezeten en leuk om de bekende plaatjes te zien.
Geniet van de rustdag en het samenzijn met H. Heel knap dat je al zo'n eind gelopen hebt deze eerste week. Nu eerst even lekker opladen voor het vervolg.
Liefs, Martha -
25 Januari 2014 - 10:41
Joke Bos:
Hallo Petra,
Leuk om jouw ervaringen op het Jabikspaad te lezen. Nog gefeliciteerd met je 50ste verjaardag afgelopen maandag! Lijkt vast al weer een hele tijd geleden met al je nieuwe ervaringen van de afgelopen 5 dagen. Je schrijft leuke stukjes, of jouw recensenten helemaal onbevooroordeeld zijn betwijfel ik, we zijn waarschijnlijk besmet met het jacobusvirus. Maar die mensen zijn dankbare lezers, en eigenlijk een beetje jaloers dat jij lekker onderweg bent, en wijzelf - ik zelf - thuis achter de laptop zit. Ik volg je natuurlijk mede in afwachting of ik je nog ergens op mag/ moet halen voor een overnachting in Nieuwleusen als je Hasselt voorbij bent. Ik heb mijn eigen reisverslag en routeboekje van het Jabikspaad doorgelezen om mijn eigen ervaringen te vergelijken met de jouwe: Hanneke, Ria en ik zochten eind juli 2012 de schaduw overdag omdat het 30 graden Celsius was! Is ook niet ideaal hoor - om jouw omstandigheden even te relativeren!
Vandaag lekker knuffelen met je grote liefde, en morgen 'gewoon' weer op pad. Succes, en ik lees wel hoe of het 'on gaet'. groetjes, Joke -
25 Januari 2014 - 13:48
Johan Van Der Leij Vriend Van Baukje:
hoy petra.goede middag.zie dat jij het goed doet ,met de regen en wind ,ben trots op jou dat jij dit doet,wees je zelf,en komt het wel goed.geniet van je vrije dag en ga morgen met friser moed weer veder.succes. -
25 Januari 2014 - 16:36
Alice:
Ha die Petra, mooi om je avonturen weer te lezen en fijn dat je even van wel heel vertrouwd gezelschap kunt genieten. De kou lijkt wat op te rukken maar ook weer te gaan. Een groet uit Drenthe ! -
25 Januari 2014 - 19:19
Lydeke:
Geniet van jullie dag samen! Ik probeer regelmatig op je site te kijken. Ik lees je verhalen met veel plezier! -
25 Januari 2014 - 20:51
Minke Geurts:
Hoi Petra,
Genoten vandaag? Heerlijk even een rustdag he.
Het weer lijkt nog mee te vallen. Loopt Hilbrand morgen met je mee? Tot waar?
Liefs en tot horens mam -
25 Januari 2014 - 22:13
Meine Zandbergen:
Dag Petra,
Het was koud overdag en nu het avond is sneeuwt en regent het. Het samenzijn met Hilbrand zal jou/ jullie vannacht de nodige warmte geven en de rustdag waarschijnlijk ook wel samen. Je uitnodigingen aan mensen om mee op te lopen zul je vaker doen en er zullen zeker medegangers tussen zitten! Daarmee krijg je de ontmoetingen die zo'n pelgrimstocht zo bijzonder maken. Dat de ' koffiekopjes' niet altijd koffie opleveren - een ervaring die Lydeke en ik ook vaak hadden op Pieterpad - wordt dan ook wel goed gemaakt.
Ik wens je een reis van je leven toe en volg het samen met Lydeke!
Slaap lekker.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
