Dag 10: De Krieger – Hasselt (16 km?)

Ik heb heerlijk geslapen en werd pas wakker van de wekker. Ik voelde wel enige druk omdat mijn gastvrouw wilde dat ik exact om half 9 aan de ontbijttafel zou zitten. Ondanks mijn irritatie wilde ik toch mijn best hiervoor doen, want ik ben natuurlijk wel in haar huis. Klokslag half 9 daalde ik de trap af, trots dat ik het kan! (Mijn weerstand overwinnen en zo plannen dat het lukt.)
Mijn gastvrouw is als een blad aan de boom omgedraaid en is ontzettend lief, vriendelijk en behulpzaam. "Een control-freak", volgens Bart... Ik denk het... Ze laat weten bewondering te hebben voor het feit dat ik dit alleen doe. Zij zou ook graag willen, maar durft niet... Ach, nu snap ik haar reactie van gister beter. Angst verlamd en voortdurende stress heeft geen fijne invloed op een mens. Ik ben zo blij dat ik op dit moment voor mezelf kies en mijn angsten aanga op deze manier!

Na een vriendelijk afscheid vertrek ik met mijn "chauffeur" naar het "pad". Onderweg krijgt hij een telefoontje, hij legt uit dat hij chauffeur is voor Royal Huisman in Vollenhoven, een prachtbedrijf volgens hem. Maar dat is grappig... Peter, onze jongste, heeft daar net zijn 3e jaars-stage afgerond! Ik groei van trots dat onze Benjamin bij dit prachtbedrijf zijn steentje heeft bijgedragen!

Dan word ik afgezet op een winderige met ijs bedekte grasdijk. De rugzak gaat op, de track aan en ik wandel weer verder op mijn pad. De snijdend koude wind trekt aan mij en ik buig me voorover om beter weerstand te kunnen bieden. De grasdijk gaat over in een asfaltweggetje met veel ijs. Links zijn geulen met water naast de weg en de weg loopt schuin naar rechts af. Er is zoveel water dat de geulen overstroomd zijn, met als gevolg dat het water over de weg is gestroomd. Dat water is nu ijs, dus glibber ik op deze ijsweg verder.

Bij de Barsbeker ga ik weer over een graspad langs het water en kom terecht in een prachtig stuk natuur. Wat een voorrecht om hier te mogen wandelen! Het is zo stil en rustig en mooi met het buigende riet, het blauwe water en de vele vogels, veel reigers!

Het pad loopt verder niet echt prettig, ik kan geen twee voeten naast elkaar zetten en moet balanceren, niet mijn sterkste punt, en dan zijn er ook nog veel molshopen en bevroren modderklonten. Ik pak mijn stokken er bij en ga zigzaggend door het gras. Dan valt mijn oog op een madeliefje en denk ik aan ons dappere achternichtje Madelief. Dit madeliefje staat hier ferm en fier mooi te zijn, ondanks regen, kou en wind en laat zich niet vertrappen. Wat terecht dat Madelief heet zoals ze heet: mooi, dapper, sterk meisje door "weer en wind"!

In de verte zie ik het pontje naar Genemuiden over het Zwarte water en grote binnenvaartschepen glijden voorbij.
Na een laatste klim over een hekje bereik ik het pontje en kan gelijk opstappen. Er gaan nog twee auto's mee en dan varen we al! Vijftig cent kost deze attractie!

En dan stap ik het sjieke Genemuiden binnen, op zoek naar koffie en een plek waar ik me kan opwarmen. Ik kom terecht in restaurant "De Biezen", erg mooi en neem daar een heerlijk soepje met tosti en op de achtergrond hoor ik Boudewijn de Groot zingen: "Ik geloof in jou en mij"...

Na deze weldadigheid stap ik uit en en loop 't Kruitvat binnen om Spiroflor te halen voor mijn spieren. Ik had het thuis gelaten in verband met het gewicht, maar ik neem het gewicht maar voor lief omdat ik verwacht dat mijn spieren er baat bij hebben. Dan koop ik ook nog Magnesiumtabletten, op aanraden van Ab. Dit zou de spieren ontspannen. Ik ga het proberen, want 's avonds en 's nachts voel ik de spieren van mijn knieën tot aan mijn voeten wel! Ik gebruik de pasjes die ik cadeau kreeg, heel handig! Ik heb gelukkig geen blaren, dat komt volgens mij onder andere door de fantastische wandelsokken die ik van Alex kreeg!

Via de kade en de sluis loop ik de Sasdijk op langs het haventerrein. Daarna volg ik de dijk tot aan Hasselt. Het is erg koud en de wind komt weer recht van voren. Ik knoop de sjaal goed om en doe de capuchon met klep op, ik zie nauwelijks nog iets. Op deze manier is het wel vol te houden! Knus terugtrekken in mijn eigen huisje, als een slak die zijn huisje op zijn rug draagt, alleen een beetje sneller gelukkig.

Door de kou en de wind moet ik ontzettend nodig plassen. Langs de dijk is geen beschut plekje te vinden. Op een gegeven moment ga ik aan de kant zitten: als 't moet dan moet 't, het is niet anders! Opgelucht wandel ik weer verder. Zoiets zou ik dus anders echt niet doen! Maar de regels zijn veranderd...

In de verte zie ik de toren van Hasselt. Na nog een aantal kilometers door buffelen kom ik bij de brug naar Hasselt, waar ik een trap op moet om erover heen te komen. Ik ben benieuwd naar het eindpunt, wat zou er op het informatiebord staan van het Jabikspaad? Ik wandel richting de Sint Stephanuskerk en maak een rondje om de mooie kerk. Er is geen eindpunt te zien en ook geen informatiebord. Ik loop naar De Markt 1, de stempelpost en ook daar zie ik geen informatiebord of eindpunt. De deur is dicht. De Markt 3 is café De Zon, tevens stempelpost. Daar stap ik naar binnen en krijg ik mijn stempel. Het Jabikspaad schijnt hier alleen niet zo bekend te zijn. Wat ontzettend jammer, ik genoot van de informatieborden in de dorpen in Friesland. Het was leuk geweest om vooral hier op het eindpunt nog iets leuks aan te treffen...

Na een kop warme chocolademelk, mij gegund door Joke Bos, vraag ik de richting naar mijn logeeradres. De leuke barkeeper kent de weg wel, zijn oom woont ook op die straat. Nog 20 minuutjes wandelen en ik kom aan op mijn adresje: bij de schoonouders van mijn zoon Simon!
Wilma doet de deur open en ik word hartelijk binnengelaten. We ontdekken dat de barkeeper het neefje van Bert is, de man van Wilma. Welk een toeval!

We drinken gezellig koffie en kletsen gezellig bij. Na een heerlijke maaltijd bekijken we de route voor morgen en neem ik contact op met Joke, die me uitnodigde op de bijeenkomst van het Sint Jacobsgenootschap. Voor morgen is mijn overnachting geregeld, ik zie er naar uit om Joke te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen.

Zo, nu nog even genieten van het fijne gezelschap hier en daarna heerlijk slapen! Bijzonder toch om bij de schoonouders van je kind te logeren, wanneer doe je zoiets...?