Dag 14: Olst - Deventer

Het is fijn om bij Ria te zijn, samen met Hilbrand. Maar ik moet er aan wennen dat Roel er niet meer is. Ik vind het moeilijk om Ria alleen te zien en te bedenken dat Roel echt niet terug komt. En wat zeur ik nou dat ik Hilbrand "al" een week niet heb gezien...
Het is fijn om elkaar weer te zien, maar ik scherm mijn gevoel ook af. Praten over de kinderen en zakelijke beslommeringen is veiliger. Na een nacht samen, kan ik mijn gevoel niet langer afschermen. Ik wil Hilbrand nog langer voor mezelf. Samen wandelen, genieten van deze mooie dag: als spelende kinderen in de speeltuin van de wereld huppelen. Hilbrand heeft hier geen zin in, hij wil weer naar huis om aan de slag te gaan. Ik ben intens verdrietig. Want het wandelen is echt ontzettend fijn en ik wil het heel graag, maar het delen van dit plezier met mijn maatje, lijkt me zo fijn!
We ontbijten met Ria, die lief en zorgzaam is.
Gisteravond bood Ria aan dat ik nog een nacht mocht blijven. Vandaag loop ik van Olst naar Deventer. Hilbrand gaat me naar Olst brengen. Ik kan vandaag rugzak-loos wandelen en dat is ook wel fijn. Na het inpakken van mijn mondvoorraad in de dagrugzak van Ria gaan Hilbrand en ik op weg. Onderweg probeer ik Hilbrand uit te leggen hoe ik me voel. Ik vergelijk het zien van Hilbrand nu met een heel erg lekker snoepje dat je even op je tong mag leggen en dat je dan weer in moet leveren. Net als alle smaakpapillen op scherp staan en je hersenen het sein doorgeven: lekker, hier ga ik van genieten, dan is het lekkere al weer weg. Hilbrand begrijpt het en wil ook wel wandelen met mij vandaag, maar heeft geen wandelschoenen bij zich.
Hilbrand besluit ze van thuis op te halen. Ik wil niet mee, het lijkt me te erg om nu naar huis te gaan. Dan wil ik niet meer weg... We bedenken dat ik dan onderweg in een restaurantje ga wachten. Hoe dichter we bij huis komen, hoe akeliger ik me ga voelen. Dit is niet leuk.
Na een half uur wachten ongeveer haalt Hilbrand me weer op en vertrekken we naar Olst. Daar parkeert Hilbrand de auto bij de watertoren, vlakbij het station. Hij kan dan straks van het station van Deventer weer terugreizen. Nu we weer hier zijn is het goed en stappen we het Jacobspad op richting het veer.
Ik ben dolgelukkig en Hilbrand merkt op dat hij zich de afgelopen week wel erg op zijn werk heeft gestort. We genieten van het mooie weer: de lucht is bijna strakblauw en de zon is al aardig krachtig, de vogeltjes fluiten, je zou bijna denken dat het voorjaar is. We varen met het pontje over naar Welsum en wandelen verder over de IJsseldijk richting Terwolde. Op een bankje op de dijk nemen we een pauze en genieten we van het uitzicht en de rust. In Terwolde lopen we langs de dorpskerk uit de veertiende eeuw. In 1540 werden muurschilderingen aangebracht met een apostelreeks, waaronder die van Jacobus de Meerdere met staf, tas en hoed. Helaas is de kerk niet open en vinden we geen telefoonnummer.
Aan het einde van het dorp lopen we langs een kasteeltje met een koetshuis. Hoe bijzonder en wat voor mensen kunnen zoiets betalen vragen we ons af. We lezen hierover het volgende: Een grootaandeelhouder van de West-Indische compagnie heeft dit gekocht van geld dat werd uitgekeerd na de verovering van de zilvervloot in 1628 door Piet Hein. Hoezo "Zijn daden zijn groot", "het lijkt gewoon op piraterij", zegt Hilbrand.
Als we het dorp uitlopen, gaan we weer over de dijk richting Deventer en zien de spoorbrug in de verte. De zon gaat bijna onder en de lucht kleurt mooi. We genieten van elkaar en deze dag. Het is fijn om deze dag samen te beleven en weer afgestemd te zijn.
We klimmen de trappen op omhoog de brug op en lopen over de IJssel met een prachtig uitzicht op de stad. Aan het einde weer met de trappen naar beneden. Via het vogeleiland lopen we recht op het station af. Ria staat met de auto klaar om mij op te pikken. We nemen afscheid van Hilbrand, het is goed, en rijden weer naar het huis van Ria. Ria maakt weer een heerlijke maaltijd klaar en we genieten samen van de maaltijd.
Ineke, de dochter van Ria komt nog langs en neemt een stukje mee uit de krant met "Hartjes op de camino" en een stuk zelfgemaakte "wandelcake". Wat attent toch? Het is erg fijn om even een pauze hier gehad te hebben op dit vertrouwde en warme adresje. Morgen weer verder!