Dag 36: Neerhespen/Tienen - Jodoigne (15 km?)

Ik moet nog even vermelden dat Jos & Nicole, van ons verblijf in het Leeuwerikenveld ons gematst hebben, vanwege hun sympathie voor pelgrims. We betaalden uiteindelijk tweederde van de prijs en dat is toch een aardig gebaar!

Vannacht heb ik prima geslapen. Werd wel vroeg wakker omdat de moeder en het kindje dat hier slapen opstonden en vertrokken, maar daarna ben ik weer in slaap gevallen totdat ik gewekt werd door de wekker.
Mijn ontbijt staat klaar en ik mag mijn rugzak hier laten. Vanmiddag komt Hilbrand naar Jodoigne en rijden we samen terug naar hier. We zijn uitgenodigd om met Philippe en Erika te eten.
Ik ga op weg, licht als een veertje en kan grote stappen maken, zoals ze hier zeggen. Erika laat me het "grotje" zien. Zij maakt iedere dag het hek van een kappelletje open, je kunt met trappen naar beneden in wat op een grot lijkt en beneden staat een beeld van Maria met het kindje Jezus. Hier branden mensen iedere dag kaarsen. Daarna ga ik nog in de Onze Lieve Vrouwe ten Poelkerk kijken, op zoek naar beeltenissen van Jacobus de Meerdere. Ik vind een beeld links achterin, boven de heilige Rochus.
Tevreden zoek ik m'n weg terug naar de route. Ik ga op advies van Philippe en Erika vanaf Tienen verder naar Jodoigne. De route via Zoutleeuw was niet echt logisch, Zoutleeuw was echter wel leuk. Ik kom uit bij de ruïne van een afgebrande kerk. Ik vind het er erg mooi uitzien. Hier zie ik aan de bekende sticker dat ik op de juiste route zit.
Na een paar kilometers langs een drukke weg en bebouwde kom, kom ik uit bij een pad dat vroeger een spoorlijn was. Hier zijn betonplaten neergelegd en kom ik ook weer veel racefietsers tegen. Het wandelt prachtig en het weer is fantastisch! Ik heb alle tijd en loop op mijn gemak en ga zo nu en dan op een bankje zitten om te genieten van het uitzicht.
Na ongeveer acht kilometer kom ik uit bij Hoegaarden en loop achter de bierbrouwerij langs van Hoegaarden en Jupiler. Er wordt waarschijnlijk veel bier gedronken want het is hier een en al bedrijvigheid.
Even voorbij Hoegaarden passeer ik de taalgrens. Ik zie dat aan googlemaps en ik lees het in mijn Routegids, maar ik zie het ook direct aan de aanwijzingen bij een verbodsbord. "Exepte cyclistes et cavaliers", staat. Dat volg ik nog wel: "uitgezonderd fietsers en ruiters", die mogen hier wel rijden. Ik probeer op deze manier m'n Frans maar een beetje te oefenen...
Even later fiets iemand mijn voorbij en roept: "Bonjour!" Ach ja, natuurlijk! Ik zal m'n groet ook aanpassen. Bij de volgende groet ik vriendelijk "bonjour" terug.
Wat een prachtige dag om het Franse binnen te lopen, vive la Vie!

En zo loop ik dan zomaar tussen de huizen in Jodoigne. Ik zoek het adres dat ik aan Hilbrand doorgaf, het is een stukje van de route af. Ik bel Hilbrand, hij is door een ongeval bij Antwerpen vertraagd en kan er over een uur zijn. Ik wandel het centrum in, maar daar is niet veel te beleven. Ik had terrasjes verwacht en gezelligheid, maar dat valt tegen. Bij een benzinepomp blijf ik wachtend, zittend op een betonnen muurtje met de benen omhoog. De batterij van de telefoon is leeg en ik mag mijn telefoon opladen bij de winkel van het pompstation. De man achter de kassa knikt en spreekt een beetje gebrekkig Vlaams. Hij is nieuwsgierig naar mijn wandeling en ik vertel hem mijn verhaal. Dan knikt hij, gebaart wild en roept: "Daar, daar, Nederlandse auto! BMW! Snel, snel!" Ik ben helemaal beduusd van zijn oplettendheid en ren naar buiten met mijn telefoon en roep ondertussen: "Dankjewel!" "Ja, ja, is goed", zegt hij.
Ik ren naar Hilbrand en hij ziet me en stopt. Ik spring in de auto, Hilbrand rijdt een stukje verder, parkeert en dan kunnen we elkaar omhelzen. Hè wat heerlijk om elkaar weer te zien!

We rijden naar Tienen, zetten de auto op een parkeerplaats vlakbij de kerk en gaan nog even in een cafeetje zitten en wat drinken. Even samen zijn en genieten van elkaar...
Dan laat ik Hilbrand het "grotje" zien en steken we een kaars aan voor Philippe en Erika, voor het goede werk wat ze doen.
We worden hartelijk ontvangen in hun huis en Jason, de Chinese baby is erg blij en vrolijk om ons te zien. We spelen met hem en ondertussen vertelt Erika honderduit over haar opvang.
We eten met elkaar en Philippe regelt voor ons de overnachting voor de volgende twee nachten in Namen. In de tussen plaatsen schijnt dit erg lastig te zijn. Wij vinden het wel fijn dat hij dit regelt. De mensen op de twee adressen spreken nog wel Vlaams en dat scheelt!
Wij gaan vroeg slapen, welterusten allemaal!

En wat het wasje betreft: ik douche zo snel mogelijk na aankomst en was mijn sokken en onderbroek en leg deze te drogen. Als ze niet droog zijn dan neem ik ze nat mee in een plastic zak en droog ze verder op het volgende adres. Ik heb een keer de sokken aan de rugzak gehangen met veiligheidsspelden en toen waren ze droog bij aankomst. Ik heb ook een keer twee dagen achter elkaar hetzelfde gedragen, een beetje aanpassen aan de omstandigheden...