Dag 75: Vézelay

Vannacht heb ik goed geslapen en vanmorgen was ik acht uur op. Toen ik beneden kwam bleek Kathey al vertrokken te zijn, ze was al weg voordat de anderen beneden waren. Zij was haar pelgrimsstaf ook vergeten en gaat nu liftend terug naar Troyes om de stok te zoeken. Daarna gaat ze verder naar huis. Ze heeft geen haast, want ze zou immers nog steeds aan de wandel zijn, als ze geen blessure had.

Ik ontbijt samen met Michelle en daarna doe ik boodschappen. Ik ga maar weer eens koken, want het is de laatste dag hier voor mij.

Als ik terug kom zijn er verschillende mensen binnen en wordt er weer druk in het Frans gepraat. Ik ga lasagne en tomatensoep maken, geniet van de gezelligheid en heb ook wat te doen.

Om half een neemt iedereen pauze en wordt er allemaal eten op tafel gezet. Charles, de vrijwilliger van hier neemt afscheid. Hij gaat tot maandag weg. We hebben het gezellig gehad en hij is erg openhartig geweest naar mij over zijn leven. Een erg lieve man en ik gun hem alle liefde.

Ik zet de soep en een schaal lasagne erbij op tafel en het eten van de anderen wordt ook met mij gedeeld: een heerlijke viscake, chocoladecake, gebakken paddestoelen, wijn, je kan wel merken dat je in Bourgondië bent! Ik vraag of dit een gebruikelijke middagmaaltijd is hier en dat blijkt zo te zijn. De mensen eten zowel tussen de middag als 's avonds warm en allerlei hapjes en de wijn vloeit rijkelijk! We zitten wel anderhalf uur aan tafel. Het is erg gezellig allemaal.
In maak m'n verslag op de pc en anderen wassen af.
Hierna wordt er een begin gemaakt van het schilderen van een icoon. Ik mag ook mee doen en moet de ondergrond die wit gekalkt is, schuren en met mijn handpalmen polijsten. Algauw zitten m'n kleren en m'n handen onder de witte vegen. De schilderes zegt dat we moeten polijsten en moeten vragen aan Onze Vader of hij onze harten wil polijsten zoals wij het schilderij polijsten met onze handen.

Dominique heeft een afspraak bij de chiropractor in een dorp zeven kilometer van hier. Hij mag de auto van Jerome, de vrijwilliger gebruiken. Onderweg staat een bijzonder kruis: La Croix Montjoier. Dominique mag niet terugrijden, dus stel ik voor om mee te gaan. Hij krijgt een behandeling en ik wandel door het bijzondere dorpje, met een visvijver bij de kerk en een kasteeltje waarvan het hek naar de tuin openstaat. Ik glip naar binnen en wandel door de grote tuin met uitzicht op de basiliek van Vézelay.
Na een uur ongeveer keer ik terug en komt de volgende klant, een vrouw, aanrijden. Ze blijft buiten wachten en we raken aan de praat. Wonderlijk genoeg begrijpen we elkaar, terwijl we zo goed als mogelijk Frans met elkaar spreken. Dan begint ze te huilen, want ze vindt het zo bijzonder dat we zo'n goed contact hebben. We knuffelen elkaar en ze zegt dat ze een soort "déjà vu" gevoel heeft, alsof ze me kent. Als Dominique komt laat ze weten dat we iets speciaals hebben en zoent me nog een keer. Ik word er warm van...

Dominique stapt in en ik rijd door de nauwe straatjes het dorpje uit. Het is leuk om zo door het Franse landschap te rijden. Bij het bijzondere kruis stoppen we en hebben we uitzicht op de basiliek van Vézelay. Het is jammer genoeg regenachtig, dus is het uitzicht niet echt spectaculair.

We zetten de muziek aan in de auto en ik vind de cd prachtig. Met mooie Franse muziek slingeren we door het prachtige landschap naar boven en parkeer ik de auto uiteindelijk naast de basiliek.

Het gaat niet goed met Dominique. Er zij medicijnen besteld voor hem en die zijn er maandag pas. Hij gaat morgen dus nog niet beginnen.
Bij binnenkomst van de Foyer is het een drukte van belang. Zeven nieuwe mensen zijn binnen gekomen. "Hé, daar is Petra", hoor ik zeggen. "Nederlanders!", schiet er door me heen.
Het zijn Corrie en Ingrid die uit de buurt van de Posbank komen. Zij houden een weblog bij op: inencoopweg.reismee.nl
En William en Diny met hun dochter Jet. Dochter Jet is op de fiets onderweg van Madrid naar Nederland om in mei bij het trouwfeest van een vriendin te zijn in Groningen. Met haar ouders had ze gepland om elkaar hier te ontmoeten. Haar ouders houden een weblog bij op: williamendiny.gaatverweg.nl
Ze kennen mij van de gastenboeken en mensen waar ik gelogeerd heb. Ze waren erg nieuwsgierig naar mij en hadden Jerome al gevraagd of ik hier toevallig was. Hij vertelde dat ik lasagne had gemaakt voor vanavond en zij hadden bedacht om dan maar sla te maken en toetjes te kopen.
En zo zitten we 's avonds weer met een grote club aan tafel, waar voornamelijk Nederlands wordt gesproken deze keer.
Ook Jerome neemt afscheid en geeft me de titel van de cd nog door met de zangers: Les Steutors - Voyage en France.

Michelle gaat vroeg op bed, we zien elkaar morgenochtend misschien. Voor de zekerheid nemen we afscheid. Met Dominique loop ik nog een blokje rond de basiliek met mijn schoenen aan, geen kroegentocht voor mij vanavond. Het lopen gaat goed, de wond bij mijn kleine teen is dicht. Morgenochtend wil ik naar de Mis en dan vertrek ik!