Dag 110: Sainte-Foy-la-Grande - Pellegrue (25 km) - Reisverslag uit Pellegrue, Frankrijk van Petra N. Teeninga-Reitsma - WaarBenJij.nu Dag 110: Sainte-Foy-la-Grande - Pellegrue (25 km) - Reisverslag uit Pellegrue, Frankrijk van Petra N. Teeninga-Reitsma - WaarBenJij.nu

Dag 110: Sainte-Foy-la-Grande - Pellegrue (25 km)

Blijf op de hoogte en volg Petra N.

09 Mei 2014 | Frankrijk, Pellegrue

Dag 110: Sainte-Foy-la-Grande - Pellegrue (25 km)

Maria en ik hebben heerlijk geslapen. We ontbijten in de keuken en verlaten omstreeks half negen het pand in de regen. De sleutels gaan in de brievenbus. Bij een Épicerie, een klein buurtwinkeltje, kopen we wat voorraad voor overdag. Dan lopen we door een straat met erg oude huizen de stad uit. We lopen langs een middelbare school met prachtige kleurige bloemperken, onder een spoorbrug door en onder de snelweg door.

Henriëtte Meppelink van de Hoogeveense krant belt met mij om te horen hoe het nu gaat. Ze wil graag een up-date in de krant zetten. Ik sta haar te woord, aan de kant van de weg in de miezer regen. Maria doet haar poncho inmiddels aan.

We wandelen verder langs de Dordogne en steken een zijtak van de rivier over. We wandelen omhoog de wijngaarden in om zo uit te komen bij het volgende dorpje, Les Lèves met een kerk met een bijzondere gevel.

Bij de kerk is een overdekt hokje en daar houden we onze pauze. Inmiddels regent het niet meer en kan de regenjas uit. We eten brood met kaas en drinken ons water op.

Hierna passeren we een brug met in de berm mooie witte aronskelken, die zie je hier veel. We lopen weer omhoog langs een oude poort.

De weg gaat over het asfalt tot aan Caplong. Daar lopen we door het bos en inmiddels begint het flink warm te worden, dus is het fijn om even in de schaduw van de bomen te lopen. De weg gaat weer omhoog en we lopen langs een aantal boerderijen met er tegenover weilanden in een dal. Dit lijkt wel het paradijs op aarde, vindt Maria. Er groeien allemaal gele boterbloemen en in de vijvers geven de kikkers een concert ten gehore.
We lopen nog een stukje door en bij een boerderij willen we pauzeren in een overdekte schuur omdat het toch weer is gaan miezeren. Dan staan er opeens wel zes honden te blaffen en te huilen. We maken rechtsomkeert en gaan nog een stukje verder. Het is weer droog en we gaan in de wijngaard zitten.
Daar zitten we naar de prachtige luchten te kijken en ondertussen drinken we thee en eten er nog een banaan bij.

We wandelen verder door de wijngaarden en genieten van het mooie landschap. Dan merk ik opeens dat ik m'n oplaadkabeltje van de tekefoon kwijt ben. Doordat ik de gps-app gebruik moet ik de telefoon overdag opladen.

Ik laat de rugzak bij Maria achter en loop terug. Gelukkig zie ik het kabeltje al snel midden op de weg liggen.

We wandelen verder en komen al vrij vlot aan in Pellegrue. Om het plaatsje in te komen moeten we nog even flink steil omhoog lopen. We melden ons bij de Mairie en krijgen een stempel en een code van het onderkomen.

Er is nog een pelgrim, een Franse man. Hij slaapt in de kamer met de keuken en wij in de kamer ernaast.

We zijn lekker op tijd en regelen alvast de slaapadresjes voor morgen en zondag. We doen rustig aan. Dan laat de Fransman ons schrikken door te zeggen dat de winkel waarschijnlijk al gesloten is. Ik loop zo hard ik kan naar de winkel, maar die blijkt nog een half uur open te zijn. Maria komt ook en we slaan in voor drie dagen. Warm eten krijgen we gelukkig op onze adresjes.

Ik maak het eten: gebakken aardappelblokjes met gemengde groenten en geraspte kaas. Het smaakt ons heerlijk. Maria wast af en verzorgt mijn blaar. We kunnen het goed vinden samen.

Buiten is het een drukte van belang; morgen is hier een festival en de voorbereidingen zijn in volle gang. Wij slapen tegen het plein aan, tegenover de Mairie.

Nog 230 km tot aan Saint-Jean-Pied-de-Port... Het wordt spannend!

  • 10 Mei 2014 - 09:13

    Baukje:

    goedemorgen lieve Petra
    wat weer mooie fotos,en wat een leuk wiefke lijkt mij die maria
    wel spannend zeker als je weet dat je richting de grens van spanje gaat
    ik hoop voor jou dat de mensen daar ook zo lief voor je zijn als in frankrijk
    het is al weer weekend,hoop dat ik morgen even naar de westereen kan
    lieverd een goede dag morgen en tot de nieuwe week
    loop met blijdschap dikke knuffel en de groeten aan maria
    gr tante baukje en rose de wind postma

  • 10 Mei 2014 - 10:49

    Geertje:

    Lieve Petra,
    wat een mooie luchten, deze keer, wisselend weer?, ik heb er misschien speciaal op gelet.
    En zijn dat velden/akkers vol druivenstruiken???, zo mooi aangekamde aarde uit de verte, met de patronen v d bomen? denk ik (6e foto)
    Aan de foto's te zien: een mooie rustige wonderschone dag, met vergezichten en mooie gebouwen, en zes blaffende zwart-wit honden achter een hek.
    Samen is dus OOK goed, veel plezier, liefs Geertje

  • 10 Mei 2014 - 16:05

    Piet Rosenhart:

    Dag Petra,
    Wat leuk dat je weer twee borden van Jean-Claude op de foto hebt gezet!
    Binnenkort kom je ze helaas niet meer tegen!
    Hartelijke groet,
    Piet Rosenhart

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Petra N.

Goed voorbereid de wijde wereld in - Met vertrouwen de toekomst tegemoet! Wie is toch dat kleine mannetje? In 1984 werden we lid van de Donald Duck, met als excuus dat het leuk zou zijn voor ons aanstaande eerste kind. Ondertussen zijn we alweer bijna 30 jaar lid van de DD. Vanaf 1975 tot 2001 hebben de verhalen van Douwe Dabbert als vervolgverhaal in het weekblad Donald Duck gestaan. Een Nederlandse stripreeks rond een dwerg met een magische knapzak, bedacht door tekenaar Piet Wijn (1929-2010) en scenarist Thom Roep (1952). Douwe Dabbert is een klein kabouterachtig mannetje dat allerlei vreemde avonturen beleeft, vaak met bovennatuurlijke wezens. Hij heeft een toverknapzak waarmee hij zichzelf uit de meest benarde posities kan redden omdat er altijd dingen in zitten die hem uit de brand helpen. Deze knapzak heeft hij geërfd van zijn grootvader, die zoals Douwe het zelf zegt 'een beetje toveren kon.' De knapzak bevat altijd net datgene wat Douwe nodig heeft, maar wanneer een ander de zak doorzoekt is deze doorgaans leeg, of bevat hij zaken als modder en zand. De verhalen, maar ook de tekeningen spraken mij erg aan. Later, omstreeks 2010, zocht ik een symbool passend bij de titel voor mijn eindscriptie van de Master-opleiding Special Educational Needs (SEN) met de uitstroomrichting Autismespecialist. Het onderwerp was de transitie van thuis naar uitwonend voor adolescenten met ASS, de titel: "Goed voorbereid de wijde wereld in". Deze titel koos ik omdat ik als levensloopbegeleider adolescenten met ASS vaardigheden aanleer die ze niet vanzelfsprekend ontwikkelen, maar die wel nodig zijn voor hun zelfredzaamheid. Douwe Dabbert met zijn knapzak vond ik een passend symbool voor deze jongeren. Douwe Dabbert staat symbool voor de jongere die de wijde wereld intrekt, de toverknapzak staat symbool voor de aangeleerde vaardigheden en de brug waarover Douwe Dabbert loopt voor de transitie. Na mijn scriptie schreef ik nog een supervisieverslag en maakte ik de verbinding met mijn eigen proces met als titel: "Met vertrouwen de toekomst tegemoet!" In de supervisiescriptie beloofde ik mezelf om meer te gaan genieten van mijn leven. Ik zie deze stap dan ook als een logisch vervolg van mijn levenspad.

Actief sinds 05 Okt. 2013
Verslag gelezen: 829
Totaal aantal bezoekers 244999

Voorgaande reizen:

20 Januari 2014 - 30 November -0001

Santiago de Compostela

Landen bezocht: