Het Jacobspad: Uithuizen - Loppersum

Vandaag besluiten Hilbrand en ik om te starten met het Pelgrimspad van Uithuizen - Hasselt, het Jacobspad. Gewapend met een geprinte kaart, worden we van huis naar de trein gebracht door onze jongste zoon Peter in zijn blinkende blauwe schoongepoetste Clio. De trein vertrekt van station Hoogeveen om 12.26 uur en is overvol. De reden wordt al snel bekend; tussen Meppel en Zwolle was een iemand voor de trein gesprongen, of zoals de conducteur het verwoordt: er was een aanrijding met een persoon. Er zitten mensen in de trein die al vanaf half 9 onderweg zijn en niet op hun eindbestemming kunnen komen. Het is opmerkelijk hoeveel gesprekken er op gang komen in de trein, door deze gebeurtenis.

In Groningen stappen we over in de trein richting Roodeschool. De reis gaat verder voorspoedig en in Uithuizen stappen we uit. Terwijl we richting de Jacobuskerk lopen, komen we langs de VVV dat naast de molen zit. Tot onze verrassing zien we daar Ina Woltjer, een oud-collega van Hilbrand van de Mavo van Uithuizermeeden. Na de laatste nieuwtjes uitgewisseld te hebben kopen we van haar het routeboekje van het Jacobspad. Daarna lopen we naar de Sint Jacobus de Meerdere kerk, waar de route begint.

Om half 3 begint de wandeltocht voor ons. Het weer is goed: geen regen, wel wind en een temperatuur van ongeveer 16 graden.
Op ons pad ontmoeten we De Liefde..., een koren- en pelmolen uit 1866. Zaterdag is vermoedelijk marktdag in Uithuizen, want bij de Hervormde Jacobikerk staan enkele kramen. Bij de notenkraam kopen we vers gebrande noten en dadels voor onderweg. Via de Menkemaborg lopen we een landweggetje op, het weidse landschap tegemoet. In de verte zien we de blauw met witte toren van de Hervormde kerk in Uithuizermeeden, de plaats waar we van 1985 - 1993 woonden en de plaats waar Simon en Bart geboren zijn.

Over bruggetjes en langs de Oude Maar lopen we naar Oldenzijl, waar Paul en Simon een aantal jaren naar de basisschool gingen. We herinneren ons nog goed hoe we Simon met de fiets tot aan de rand van Uithuizermeeden, voorbij de Hervormde Kerk begeleidden en hem dan alleen naar Oldenzijl lieten fietsen. We keken hem met enige zorg, maar ook met trots, na: een klein dapper ventje, met blonde wapperende haren, zijn beentjes hard trappend op zijn fiets, langs het hoge groene maisveld.

Op de Oldenzijlsterweg komen ons twee oudere fietsers tegemoet, het zijn Kees en Coba Scholtens uit Uithuizermeeden. Vol verbazing dat ze ons daar zien lopen, stoppen ze en we begroeten elkaar hartelijk. Kees was conciërge op de Mavo in Uithuizermeeden, waar Hilbrand lesgaf van 1983 tot de sluiting in 1992. Kees was een hele fijne conciërge, het kloppende hart van de school. Bij hem kon iedereen terecht voor een praatje op de bank in de hal met een kopje koffie of thee. Ik kwam geregeld op school met Paul om samen met Hilbrand naar huis te fietsen of wandelen langs de Rensumaborg. Kees vond dat erg gezellig en bonjourde mij dan naar het bankje. We hebben heel wat afgekletst. We bleven Kees en Coba bezoeken met onze kinderen en daar genoten ze van. Een aantal jaren geleden zijn we zelfs nog een aantal dagen naar Terschelling geweest op de fiets en sliepen in een tentje naast de caravan van Kees en Coba.
Kees vertelt vol trots dat hij en Coba al 83 en 80 jaar zijn en dat ze zich nog fit voelen. Na het uitwisselingen van nieuwtjes nemen we afscheid van elkaar en spreken de wens uit om elkaar nog eens te mogen ontmoeten...

Via de Dijkumerweg komen bij Boerderij De Diek'n, we besluiten om hier wat te gaan eten en drinken. Op de wc-deur staat een term die ook weer herrinneringen oproept: "lutje potjes". Na een bezoek aan onze oud-buurvrouw in Delfzijl, stapt ik met Paul van ongeveer 9 maanden in de bus naar Uithuizermeeden. Ik ga naast een oudere vrouw zitten, die zegt: wat een mooi lutje potje is dat? Ik snapte niks van wat ze zei en vroeg me af met wat voor potje ze mijn kind vergeleek. Later heb ik me uit laten leggen dat het Gronings is voor "klein kindje".

Binnen is een feest gaande voor "opa" die 75 jaar is geworden. Wij mogen in een hoekje plaats nemen en genieten van het eerlijke eten dat hier zorgvuldig bereid wordt.

De laatste kilometers leiden ons via Zeerijp waar de grote Jacobuskerk staat. Heel bijzonder om zo'n grote kerk in zo'n klein dorp te zien. Langs een boerderij met ladingen bieten en een bemodderd pad, zodat het pad bijna niet te herkennen is, lopen we over de Woldweg naar Loppersum, terwijl de schemering begint. In de verte zien we de trein die stopt op het station in Loppersum. We lopen in het donker Loppersum binnen en verder naar het station. We hoeven maar 10 minuten te wachten op onze trein van 19.13 uur. Omstreeks 20.30 uur zijn we in Hoogeveen en besluiten om daar een taxi te nemen, het kost maar vijf euro en we vinden dat we genoeg gelopen hebben vandaag.