Jacobspad, Loppersum - Ten Boer

Nog 77 dagen...

Afgelopen zaterdag liepen Hilbrand en ik weer een deel van het Jacobspad. We reden met de auto naar het station in Loppersum om vandaar de route van de vorige keer weer op te pakken.

Ter hoogte van de Woldweg, uit de richting van Zeerijp, volgen we de Bosweg richting Eenum. De oude bakstenen kerk valt op doordat het hoog boven de velden staat. Via een smal klinkerpad lopen we omhoog om de kerk. Op een van de grafzerken vlakbij de ingang van de kerk staat een bijzondere tekst: "Sta, wandelaar, en lees wiens overschot hier zij. En denk er aan dit lot 't treft vroeg of laat ook mij". Roel had dit erg grappig gevonden, zegt Hilbrand. En we bedenken dat we dit nu niet meer met hem kunnen delen. Via de "Kosterstoen" lopen we over een smal dorpsweggetje met oude huisjes Eenum uit richting Wirdum. In de verte zien we het kerkhof liggen met de grafzerken, die lijken op grijze, versteende gedaanten. Daarna lopen we het dorp in, alweer "een rondje om de kerk".

Er zijn hier opvallend veel kleine dorpjes, gebouwd op wierden met een kerk en kerkhof. Dit schijnt te komen omdat de omringende wierden slecht of niet te bereiken waren. De enige manier om naar de kerk te kunnen gaan was door er zelf een te bouwen. We zien dat de meeste kerken in onderhoud zijn bij de stichting Groninger kerken. Veel kerkhoven zijn verwaarloosd en we zien veel gescheurden en slecht onderhouden grafzerken.

In Wirdum worden we door een jongetje van een jaar of zes getrakteerd op een stuntshow op zijn kermisfiets met lampjes en versiersels. Opeens horen we een auto alarm, die blijf maar loeien en verschillende spannende melodietjes produceren, terwijl wij allang het dorp uitlopen, de rust tegemoet. Het lijkt de hele weg wel of we in een bubbel van stilte lopen, we horen onze eigen voetstappen duidelijk. Het is bewolkt en grijs weer, een beetje aan de koude kant, maar het blijft wel droog.

Aan het einde van het dorp lopen we via een tunnel onder de N360 door, de weg van Groningen naar Delfzijl, over de Wirdumerdraai en over het Damsterdiep richting Garrelsweer. We zijn toe aan lekkere warme koffie en als we ons routeboekje mogen geloven dan is dat te vinden bij de Wirdumerklap. De Wirdumerklap blijkt een kanocentrum te zijn met een kantine, die nu gesloten is. We maken van de nood een deugd en settelen ons aan de tafel onder de overkapping van de kantine. We hebben wat voorraad mee en genieten van onze pauze.

Vervolgens wandelen we verder naar Garrelsweer en hopen hier dan warme koffie te vinden. Ook hier is het enige café niet open. Van Garrelsweer lopen over een kale weg met veel afgewaaide takken of deels omgewaaide bomen richting gemaal Katerhals. Naast het gemaal dat de werking van de molen tegenwoordig vervangt, staat molen Meervogel, met op de achtergrond natuurgebied Hoeksmeer.

En dan midden in de kwelder staat een boerderij met een bord:"Rustpunt".
Dergelijke borden ben ik eerder tegen gekomen tijdens mijn wandelingen. Dit zijn punten waar koffie e.d. klaarstaat en waar je je zelf kunt bedienen, je rekent af door een luttel geldbedrag in een potje te stoppen.
Het ziet er verdacht stil uit op het erf, maar er staan wel twee auto's. We kloppen aan en vragen of we koffie kunnen krijgen. De "tent" blijkt niet open, maar de jonge boer is best bereid om de boel te openen voor ons. Via een vliegengordijn komen we een soort kantine binnen met een ronde tafel en een aanrecht met allerlei versnaperingen. Heerlijk is dit! We zetten koffie met een Senseo apparaat en maken dankbaar gebruik van het aanwezige toilet. Nadat we voldoende opgewarmd zijn trekken we weer verder, richting Wittewierum.

Ook in Wittewierum lopen we weer langs de kerk, er is geen ontkomen aan in deze dorpjes. De huidige kerk schijnt op de fundamenten van klooster Bloemhof te zijn gebouwd. Het dorpje heeft haar naam te danken aan de monniken die hier destijds woonden, zij droegen witte pijen.

Via Wittewierum lopen we via een kronkelweg naar Woltersum. We merken dat we in de buurt van meer bebouwing komen, het wordt drukker op de weg. Een stoet motorrijders komt ons tegemoet. Het rijdt vast heerlijk op deze kronkelweggetjes door het platteland...
In de verte zien we weer bomen en een kerktoren, dat moet Woltersum zijn. Dan horen we gejuich en geschreeuw en een fluitsignaal: voetbal! Er is leven in Woltersum, verenigingsleven!
Via een voetgangersbruggetjes lopen we naar het plaatselijke café dat open blijkt te zijn. Drie jonge kinderen begroeten ons en betrekken ons in hun spel. Wat ontzettend leuk en spontaan! Daarna vragen ze ons vriendelijk of we iets te eten of te drinken willen hebben en leggen ze ons haarfijn uit wat er wel niet allemaal te koop is. "Papa" wordt er bij gehaald en we drinken een heerlijke cappuccino met een tosti. Het spel van de drie vriendjes gaat voor onze ogen verder: heerlijk vermaak! Bij het afscheid nemen worden we uitgebreid uitgezwaaid.

Op de weg naar het voetbalveld toe zien we verschillende mensen druk aan het snoeien en zagen aan de bomen die ontworteld en half afgebroken zijn.
Via de "Bijbelgang" lopen we het Kerkpad op en verder via de Hoofdweg en het voetbalveld het dorp weer uit, richting Ten Boer.

Na een lange kale weg, maken we een bocht naar rechts en zijn we opeens in Ten Boer. We steken de brug en de straat over en herkennen deze plek opeens, uit een ver verleden. Van 1983 - 1984 hebben we samen in Delfzijl gewoond. Paul is geboren in het Delfzicht ziekenhuis in Delfzijl. Om naar onze ouders te komen reden we via deze weg van Delfzijl naar Groningen en verder naar Friesland.

Veel tijd om te mijmeren hebben we niet, want de bus richting Groningen rijdt al naar de halte. Na een sprint, dat lukt nog na bijna 20 km lopen!, halen we de bus en stappen vermoeid, maar tevreden over onze prestatie, in de bus naar Groningen. In Groningen stappen we over op de trein naar Loppersum, waar onze auto bij het station staat.