Dag 51: Bazancourt - Reims (18 km)
Blijf op de hoogte en volg Petra N.
11 Maart 2014 | Frankrijk, Reims
Vannacht heb zowel Thomas als ik slecht geslapen. De bodems van uitklap- of opklapbedden waren slecht, waardoor we erdoor zakten. Ik dacht eerst dat het door mijn gewicht kwam en pakte een extra matras. Maar even later sleepte Thomas zijn matras op de grond omdat hij ook in een gat zakte. Verder was de ruimte prima en de douches en wc's netjes. We hadden allebei behoorlijk last van pijn aan de voeten, waarschijnlijk omdat we telkens op landbouwpaden liepen die behoorlijk vernield waren. We liepen vaak op de soms half opgedroogde richels van de trekkersporen. Na een "painkiller" en extra matras, en voor Thomas matras op de grond, konden we nog een paar uur slapen.
’s Ochtends inspecteerden we onze voorraad. De ballast ging weg, zoals de bolognese saus: te zwaar, en het restje sla: verlept. We hebben nog vier gesmeerde boterhammen, twee overrijpe bananen, stukje chocola, stuk worst en studentenhaver en 1.5 liter water. Een beetje te weinig water, maar de rest moet te doen zijn voor ontbijt, tussendoortjes en lunch.
Even na achten sloten we de poort achter ons en brachten we de sleutel en het gastenboek terug in de brievenbus bij de Mairie. Toch wel fijn hoor dat ze zo'n plekje gratis beschikbaar stellen.
Bij de bakker kunnen we nog twee flesjes water halen, voor mij.
De tabak van Thomas is op en er is niks open waar hij nieuwe kan kopen. Hij wordt hier flink chagrijnig van. We lopen Bazancourt uit over de velden naar een groot industrieterrein. Even is het onduidelijk hoe we moeten lopen. We pakken de googlemaps erbij en met de kaart van het routeboekje zien we dat we een paar honderd meter terug moeten. Na een aantal kilometers lopen nemen we een korte pauze in de schaduw van we rijtje boompjes. De zon is al weer fel en warm. Omdat ik begreep van andere pelgrims dat dit stuk best lang en warm is met weinig schaduw, heb ik het nodig om me te richten op een volgend doel. We kijken samen in het boekje en besluiten om bij het motorcrossterrein te pauzeren, omdat daar ook bomen zijn. Dit terrein was voorheen een Fort. Nu stampen we gewoon door totdat we er zijn. Op een aantal stenen kunnen we in de schaduw zitten. Er komen twee motorcrossers aan die ons trakteren op hun kunsten.
Vanaf dit het vroegere Fort Fresne lopen we over een oude Romeinse Heirbaan recht op Reims af. Ik zie echter geen verschil tussen dit pad en de andere waar we op liepen. We lopen nog steeds door akkers en weilanden.
Nadat we het hoogste punt bereikt hebben, verschijnt aan de horizon de contouren van een plaats. Eerst zien we een kerk en dan verschijnen links en rechts daken van huizen.
We koersen nu aan op Bétheny, daar nemen we nog een pauze, want dan is het nog ongeveer vijf kilometer wandelen naar de kathedraal. De laatste banaan gaat op en het laatste water wordt opgedronken. Hierna kunnen we weer voorraad inslaan, dus alles mag op.
Thomas krijgt haast, hij wil zo snel mogelijk tabak en naar z'n meisje, met wie hij afsprak dat ze in een weekend naar Vézelay komt. Hij is al aan het berekenen hoeveel kilometer hij per dag moet lopen om daar aan te komen in een weekend. Het is goed dat we hierna afscheid nemen.
Mijn lief is thuis, maar mijn liefde is sterk genoeg en ik wil genieten van de tocht, het gaat mij nu te snel. "Slow down", werkt nu niet meer voor Thomas.
We lopen over een aantal bruggen met een rangeerterrein voor treinen, passeren een groot tuincentrum met transportbedrijf "Simon" en wandelen de drukte tegemoet. Vanaf de brug zijn de twee torens van de kathedraal al te zien, maar nu we dichterbij zijn, weten we niet meer welke kant we op moeten. Ik vraag een jongeman en die vindt het interessant om Engels te praten. Hij wijst ons vlot de weg. En na een groot plein, gaan we links en komen uit bij de Notre Dame van Reims! Erg indrukwekkend van buiten.
We vieren op het terrasje er tegenover dat we het tot hier samen gered hebben. We drinken er een Belgische Leffe Blonde op met een klein schaaltje frieten omdat Thomas daar zo van houdt!
In de kathedraal is het ook prachtig, vooral de ramen zijn bijzonder mooi.
En dan ga ik verwachtingsvol naar de kiosk in de kathedraal. Daar zou een routeboekje liggen tot Vézelay. Nee, geen informatie voor pelgrims. Begrijp ik dit nu goed? Ik vraag Thomas om het na te vragen, ik heb het goed begrepen. We gaan naar de "VVV" naast de kathedraal. Ook daar is geen informatie. We zijn een week te vroeg, het seizoen begint volgende week en dan staan mensen van het genootschap in de kathedraal ons welkom te heten. Ondertussen rookt Thomas zijn felbegeerde sigaret en ziet in een vitrine de routeboekjes in het Frans en in het Nederlands liggen! Hij wijst mij er op. Ik maak een foto en maak de VVV-mevrouw duidelijk dat ik die wil en laat haar de foto zien. Nee, schudt ze, die kan ze niet meegeven. Ik kook... Dan is er een meneer, waar hij vandaan komt weet ik niet, hij zal wel door Jacobus gestuurd zijn, en hij bemoeit zich met ons.
Ik had al bedacht dat ik wel in de voormalige abdij wilde slapen en niet in een jeugdhostel. Eugène, een pelgrim-vriend tipte me gister dat je daar kon slapen.
De man brengt ons daar naar toe. Ik vraag Thomas ondertussen hoe het met het boekje zit, want dat heb ik wel nodig! Hij laat weten dat dat wel komt, eerst naar ons onderkomen. Dan gaan Thomas en de meneer in rap Frans verder en kan ik alleen nog maar volgen. We stappen in z'n auto en een stukje later zijn we er al.
We lopen het gebouw binnen om een kamer te regelen en de man loopt een bekende tegen het lijf. De man, Jean-Marie Henry, is de man van de vrouw die er een expositie heeft deze week. Het is een drukte van belang.
Nu blijkt deze Jean-Marie van het Sint Jacobsgenootschap te zijn die het boekje uitgeeft dat ik nodig heb.
Het verhaal wordt uitgelegd en Jean-Marie zegt in zijn beste Engels dat hij het boekje heeft, in het Nederlands en hij haalt het voor me op!
Ik maak een vreugdedansje en zoen hem op z'n Frans, vier keer dus. Hij vindt het wel grappig.
Ondertussen heeft Thomas zijn kamer al geregeld en moet ik die van mij nog afrekenen. We krijgen een rondleiding in het prachtige gebouw met binnentuin en ieder de sleutel van zijn eigen kamer. Fijn om weer even privacy te hebben.
Ik sprint weer naar beneden, want ik wil het boekje nu niet weer mislopen!
Ik ga bij de vrouw van Jean-Marie zitten en merk dat haar werk erg gewaardeerd wordt. Via de vertaal-app maak ik een praatje met de vrouw die bij haar is, erg gezellig.
Als Jean-Marie terug komt met het boekje ben ik de koning te rijk! Ik kan m'n eigen plan weer trekken.
En vanuit het niets komt de uitnodiging van de vrouw van Jean-Marie om bij hen te komen eten. Ik vertel dat ik met een vriend ben en ook die is van harte welkom.
En zo zitten wij om half 8 's avonds gezellig bij Jean-Marie en zijn vrouw, die naast de kathedraal wonen, in hun gezellige huis en drinken wijn en eten heerlijk vers eten met een kaasplankje en echte "Biscuit Rose de Reims" van de firma Fossier en appelmoes van appels uit eigen tuin.
Het eten is heerlijk, de mensen echt heel charmant en aardig. Voor mij is het alleen erg jammer dat ik er niks van versta.
Na tienen vertrekken we weer richting "huis" door de straten van Reims. Morgenochtend ontbijt ik samen met Thomas en dan nemen we afscheid, hij trekt verder en ik geniet nog een dag langer van Reims.
’s Ochtends inspecteerden we onze voorraad. De ballast ging weg, zoals de bolognese saus: te zwaar, en het restje sla: verlept. We hebben nog vier gesmeerde boterhammen, twee overrijpe bananen, stukje chocola, stuk worst en studentenhaver en 1.5 liter water. Een beetje te weinig water, maar de rest moet te doen zijn voor ontbijt, tussendoortjes en lunch.
Even na achten sloten we de poort achter ons en brachten we de sleutel en het gastenboek terug in de brievenbus bij de Mairie. Toch wel fijn hoor dat ze zo'n plekje gratis beschikbaar stellen.
Bij de bakker kunnen we nog twee flesjes water halen, voor mij.
De tabak van Thomas is op en er is niks open waar hij nieuwe kan kopen. Hij wordt hier flink chagrijnig van. We lopen Bazancourt uit over de velden naar een groot industrieterrein. Even is het onduidelijk hoe we moeten lopen. We pakken de googlemaps erbij en met de kaart van het routeboekje zien we dat we een paar honderd meter terug moeten. Na een aantal kilometers lopen nemen we een korte pauze in de schaduw van we rijtje boompjes. De zon is al weer fel en warm. Omdat ik begreep van andere pelgrims dat dit stuk best lang en warm is met weinig schaduw, heb ik het nodig om me te richten op een volgend doel. We kijken samen in het boekje en besluiten om bij het motorcrossterrein te pauzeren, omdat daar ook bomen zijn. Dit terrein was voorheen een Fort. Nu stampen we gewoon door totdat we er zijn. Op een aantal stenen kunnen we in de schaduw zitten. Er komen twee motorcrossers aan die ons trakteren op hun kunsten.
Vanaf dit het vroegere Fort Fresne lopen we over een oude Romeinse Heirbaan recht op Reims af. Ik zie echter geen verschil tussen dit pad en de andere waar we op liepen. We lopen nog steeds door akkers en weilanden.
Nadat we het hoogste punt bereikt hebben, verschijnt aan de horizon de contouren van een plaats. Eerst zien we een kerk en dan verschijnen links en rechts daken van huizen.
We koersen nu aan op Bétheny, daar nemen we nog een pauze, want dan is het nog ongeveer vijf kilometer wandelen naar de kathedraal. De laatste banaan gaat op en het laatste water wordt opgedronken. Hierna kunnen we weer voorraad inslaan, dus alles mag op.
Thomas krijgt haast, hij wil zo snel mogelijk tabak en naar z'n meisje, met wie hij afsprak dat ze in een weekend naar Vézelay komt. Hij is al aan het berekenen hoeveel kilometer hij per dag moet lopen om daar aan te komen in een weekend. Het is goed dat we hierna afscheid nemen.
Mijn lief is thuis, maar mijn liefde is sterk genoeg en ik wil genieten van de tocht, het gaat mij nu te snel. "Slow down", werkt nu niet meer voor Thomas.
We lopen over een aantal bruggen met een rangeerterrein voor treinen, passeren een groot tuincentrum met transportbedrijf "Simon" en wandelen de drukte tegemoet. Vanaf de brug zijn de twee torens van de kathedraal al te zien, maar nu we dichterbij zijn, weten we niet meer welke kant we op moeten. Ik vraag een jongeman en die vindt het interessant om Engels te praten. Hij wijst ons vlot de weg. En na een groot plein, gaan we links en komen uit bij de Notre Dame van Reims! Erg indrukwekkend van buiten.
We vieren op het terrasje er tegenover dat we het tot hier samen gered hebben. We drinken er een Belgische Leffe Blonde op met een klein schaaltje frieten omdat Thomas daar zo van houdt!
In de kathedraal is het ook prachtig, vooral de ramen zijn bijzonder mooi.
En dan ga ik verwachtingsvol naar de kiosk in de kathedraal. Daar zou een routeboekje liggen tot Vézelay. Nee, geen informatie voor pelgrims. Begrijp ik dit nu goed? Ik vraag Thomas om het na te vragen, ik heb het goed begrepen. We gaan naar de "VVV" naast de kathedraal. Ook daar is geen informatie. We zijn een week te vroeg, het seizoen begint volgende week en dan staan mensen van het genootschap in de kathedraal ons welkom te heten. Ondertussen rookt Thomas zijn felbegeerde sigaret en ziet in een vitrine de routeboekjes in het Frans en in het Nederlands liggen! Hij wijst mij er op. Ik maak een foto en maak de VVV-mevrouw duidelijk dat ik die wil en laat haar de foto zien. Nee, schudt ze, die kan ze niet meegeven. Ik kook... Dan is er een meneer, waar hij vandaan komt weet ik niet, hij zal wel door Jacobus gestuurd zijn, en hij bemoeit zich met ons.
Ik had al bedacht dat ik wel in de voormalige abdij wilde slapen en niet in een jeugdhostel. Eugène, een pelgrim-vriend tipte me gister dat je daar kon slapen.
De man brengt ons daar naar toe. Ik vraag Thomas ondertussen hoe het met het boekje zit, want dat heb ik wel nodig! Hij laat weten dat dat wel komt, eerst naar ons onderkomen. Dan gaan Thomas en de meneer in rap Frans verder en kan ik alleen nog maar volgen. We stappen in z'n auto en een stukje later zijn we er al.
We lopen het gebouw binnen om een kamer te regelen en de man loopt een bekende tegen het lijf. De man, Jean-Marie Henry, is de man van de vrouw die er een expositie heeft deze week. Het is een drukte van belang.
Nu blijkt deze Jean-Marie van het Sint Jacobsgenootschap te zijn die het boekje uitgeeft dat ik nodig heb.
Het verhaal wordt uitgelegd en Jean-Marie zegt in zijn beste Engels dat hij het boekje heeft, in het Nederlands en hij haalt het voor me op!
Ik maak een vreugdedansje en zoen hem op z'n Frans, vier keer dus. Hij vindt het wel grappig.
Ondertussen heeft Thomas zijn kamer al geregeld en moet ik die van mij nog afrekenen. We krijgen een rondleiding in het prachtige gebouw met binnentuin en ieder de sleutel van zijn eigen kamer. Fijn om weer even privacy te hebben.
Ik sprint weer naar beneden, want ik wil het boekje nu niet weer mislopen!
Ik ga bij de vrouw van Jean-Marie zitten en merk dat haar werk erg gewaardeerd wordt. Via de vertaal-app maak ik een praatje met de vrouw die bij haar is, erg gezellig.
Als Jean-Marie terug komt met het boekje ben ik de koning te rijk! Ik kan m'n eigen plan weer trekken.
En vanuit het niets komt de uitnodiging van de vrouw van Jean-Marie om bij hen te komen eten. Ik vertel dat ik met een vriend ben en ook die is van harte welkom.
En zo zitten wij om half 8 's avonds gezellig bij Jean-Marie en zijn vrouw, die naast de kathedraal wonen, in hun gezellige huis en drinken wijn en eten heerlijk vers eten met een kaasplankje en echte "Biscuit Rose de Reims" van de firma Fossier en appelmoes van appels uit eigen tuin.
Het eten is heerlijk, de mensen echt heel charmant en aardig. Voor mij is het alleen erg jammer dat ik er niks van versta.
Na tienen vertrekken we weer richting "huis" door de straten van Reims. Morgenochtend ontbijt ik samen met Thomas en dan nemen we afscheid, hij trekt verder en ik geniet nog een dag langer van Reims.
-
12 Maart 2014 - 00:05
Geertje:
Lieve Petra,
een vrije dag, en je eigen plan trekken, en op weg naar Vézelay. HEEL FIJN.
Wat ben je toch een dappere doorstapper.
Fijne voortgang. Fijn weerzien met je lief.
Liefs Geertje, -
12 Maart 2014 - 00:59
Minke Geurts:
Lieve Petra, Wat heb je weer een prachtig verhaal. Net zoals velen "loop" ik met je mee. Wat is de wereld toch mooi. En overal weer anders mooi. Nog een paar dagen dan is het weekend. Ik begrijp dat je dan ook niet alleen bent. Fijn, genieten hè!! liefs mam. Oant moarn! -
12 Maart 2014 - 01:04
Minke Geurts:
Mooie foto's !!!!
-
12 Maart 2014 - 07:50
Baukje:
hoy lieverd, wat ben een al flink opgeschoten ,
maar als je de fotos bekijkt al die karrensporen lijkt me niet makkelijk daar over te lopen
al weer leuke en lieve mensen ontmoet,en zo te horen dit weekend ook je eigen lieverd
doe hem de groeten en thomas natuurlijk , wens hem maar een goede reis verder,
er komen vast wel meer op je pad,en wij gaan met je mee !!
liefs dikke tuut dag Petra gr van tante baukje en rose . -
12 Maart 2014 - 08:11
Lydeke:
Hoi Petra,
Ooit waren Meine en ik daar op de fiets. Een prachtige omgeving! Wat beleef jij veel avonturen en mooi te lezen ook dat er voor probleempjes steeds weer en oplossing komt. Een hand van boven?! Lydeke -
12 Maart 2014 - 08:15
Rian:
Hallo Petra,
via Facebook; Sint Joacobs Route ben ik bij je blog gekomen en volg je nu zowat elke dag...
Ik vind het leuk om je belevenissen te lezen en door de foto's een beetje mee te 'lopen'!
Super knap om helemaal vanaf thuis naar Santiago te lopen, petje af!
Buen Camino!
-
12 Maart 2014 - 12:05
Joke Bos:
Hallo Petra,
Ça va très bien, n'est pas! Le temps fait beau en France. Super hoir, hie het allemaal loopt op jouw camino!! Andries en ik hebben de afgelopen twee winters ons Frans opgehaald/ bijgespijkerd bij de Alliance Francaise in Zwolle. Kostte wat moeite, maar het is niet voor niets als je naar Frankrijk wilt, lees ik in jouw verslagen. Hebben we ons de moeite niet voor niets getroost. Raar Nederlands hè? PUUR GENIETEN, die dagelijkse wedervarenheden van jou - en Thomas!
Alles sal rech kom! linksom of rechtsom, en vaak onvoorspel- en onvoorstelbaar hoe en waar en wanneer; 't is maar dat we daarop vertrouwen, dat scheelt heel wat zorgen!
Wij gaan een weekje wandelen op Madeira, lijkt me ook mooi, en daarna terug naar de schapen die dan gaan lammeren, en naar de tuin die ook haar best doet dit vroege voorjaar.
Petra, Andries en ik wensen je veel plezier en vertrouwen. -
12 Maart 2014 - 22:36
Margriet:
Hai Petra, wat een verhalen elke keer. Fijn om te lezen, vanuit Koekange volg ik je op de voet. Ik heb grote bewondering voor je doorzettingsvermogen. Ik vond de vlakte boven Reims al een heel eind in de auto en jij doet dat lopend in een paar dagen. Geweldig! Goede reis op weg naar Vezelay, ook bijzonder daar: de kerk van Maria Magdalena.
Groetjes Margriet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
