Dag 64: Troyes (kathedraal) - La-Rivière-de-Corps

Vannacht heb ik geslapen met onderbrekingen. Mijn keel is rauw en ik heb oorpijn. Ik drink veel en moet dan ook vaak weer water lozen...

Vanmorgen zijn Tineke en ik samen naar de receptie gegaan. Op mijn mail had ik al een antwoord met verontschuldigingen dat er niet eerder gereageerd was, maar men was het weekend gesloten. Verder was het geen probleem om te overnachten.
Tineke gaat eerst een extra overnachting vragen en dat is akkoord. Daarna leg ik uit dat ik Petra ben, van de mail. De receptioniste begrijpt direct wie ik ben. Dan zeg ik dat ik vannacht al bij Tineke heb geslapen en graag wil betalen. Ze kijkt verbaasd, maar accepteert het verder als een gegeven. Dan komt het ingewikkelde... Tineke had haar kamer voor twee nachten namelijk al betaald: twee keer 18,50.
De receptioniste begreep niet meer zo goed hoe het nu moest, dus schreef ik het voor haar op: 22-23 Tineke, 23-24 TP, 24-25 TP, 25-26 Petra. Maar dan moet het nog in het systeem passen.
Per persoon voor een nacht alleen was het 14,50. Een nacht samen op een kamer kostte 20,50. Volgens haar moesten we 25 euro per persoon betalen. Tineke kreeg dus geld terug, terwijl ze een nacht extra wilde blijven en dacht te moeten betalen. Ik dacht dat ik 35 euro moest betalen, maar dat weigerde ze, ik kreeg tien euro terug. We denken dat ze een fout heeft gemaakt, maar het is te lastig door de taal barrière om dat te overleggen. We laten het en gaan ontbijten.
Dat is buitenom, we kunnen gebruik maken van de eetzaal met keuken. Ik neem mijn havermout en Tineke heeft haar ontbijt.
Dan scheiden onze wegen, ik wandel vast een stuk van de route, zodat ik woensdag buiten de stad kan starten.

De wandeling voert door het historische centrum en langs een aantal kerken, waarvan de Sint Urbanus basiliek uit de dertiende eeuw, met een beeld van Jacobus de Meerdere.

Ik herken de straatjes waar ik met Hilbrand doorheen slenterde en ben blij dat ik vandaag niet 24 km hoef te lopen. Het is alsof de stad mij in z'n greep houdt, of ik heb moeite om de stad los te laten. Ik nader een rotonde met in het midden boompjes, dan twee stroken voor auto's, een strook voor fietsers, boompjes met bloesem en houten voetgangerspaden. Ik wandel telkens een stukje over zo'n houten voetpad met geurende boompjes, steek een zebrapad over en ga verder met het volgende stukje rotonde. Erg mooi om zo over een rotonde te wandelen.

Ik kom uit bij de Voie verte des Viennes, een fiets-/wandelpad waar ook joggers gebruik van maken. Het pad volgt de kronkels van het riviertje de Vienne. Dit is alweer een rustig deel van de route. Onderweg zie ik volkstuintjes, niet eens zo heel anders als bij ons.
Dan wandelt een ouder echtpaar mij voorbij en schiet de man mij aan. Wandelt u ergens naar toe, vraagt hij. Ik moet even nadenken voordat ik antwoord en dan schakelt hij over in het Engels. Ik vertel dat ik een pelgrim ben, die een rustdag heeft in Troyes. Hij wordt erg enthousiast en vertelt dag hij in juni een deel naar de Pyreneeën gaat lopen. Hij wil op de fiets naar Madrid, waar zijn zoon woont, maar het schijnt erg gevaarlijk te zijn om te fietsen in Spanje. Ze zwaaien me uit en wensen met "bon voyage". Leuk hoor, deze spontane ontmoetingen.

Bij de rondweg moet ik onder de viaduct door en loop dan naar La-Riviere-de-Corps. Ik koop water, druiven en biscuitjes in een winkeltje en zoek de bushalte op. De bus staat er al en ik kan zo instappen. Na ongeveer twintig minuten sta ik weer in het centrum van Troyes.

Bij een Subway, bij de Sint Urbanus basiliek haal ik een broodje van de dag. Ik ga 's middags even slapen en wordt om half zeven wakker van pratende mensen op de gang. Tineke zit daar met een vreemde man. Deze vreemdeling blijkt Hubert te zijn uit Duitsland. Hij is ook pelgrim. Vorig jaar is hij tot Reims gelopen en nu is hij daar vertrokken en gaat nu in een keer door. Ze pikte hem op bij de kathedraal. We gaan samen de stad in om een eetgelegenheid te zoeken. Er is veel dicht en we komen uit bij een Libanees eethuisje met een sjachrijnige bediende. Wij hebben veel plezier met z'n drieën en het wordt steeds drukker. Dan opeens krijgen we leuk contact met de bediende, die waarschijnlijk de eigenaar is. Hij legt uit dat de bediende, die Engels spreekt, ziek is.
Hij maakt steeds weer contact en geeft Tineke opeens een kus en Hubert een schouderklop. We zijn stomverbaasd. We willen nog graag een foto en dan komt meneer helemaal los! Terwijl Tineke het toestel instelt houdt hij mij in een "greep" waar ik het warm van krijg! Bij het afscheid schudt hij Hubert de hand en Tineke en ik krijgen drie zoenen, waarvan de laatste plat op de mond!
We staan buiten en gieren het uit van het lachen, onvoorstelbaar wat een aparte avond.
Met z'n drieën lopen we weer terug naar het Maison Notre Dame, waar Hubert op dezelfde verdieping maar in een andere vleugel slaapt.
Morgen vertrekt Tineke, Hubert blijft nog een nacht en ik moet om acht uur bij de schoenmaker zijn...