Dag 103: Thiviers - Sorges (21 km)

Vanmorgen ben ik om half 11 gestart
Na een heerlijke nacht. Lekker rustig wakker worden in mijn eigen tempo.

Ik zet thee en eet de dadels en pruimen op die nog over zijn van gister.

Via FaceTime heb ik nog even contact met Hilbrand, want dat kan via WiFi hier. Leuk is dat, even. Gedag zeggen en dan op pad!

Het pad klimt direct flink en dat hakt er wel in, zo aan het begin van de wandeling. Bij Thiviers zie ik dat er een Lidl in de buurt is en daar haal ik wat voorraad.

Als ik uit de winkel stap houdt een vrouw me aan met de woorden: "Kom jij nou helemaal uit Friesland lopen?" "Ja", antwoord ik. Dan vertelt ze dat haar man heel graag naar Santiago wil lopen. Zij hebben sinds 2000 een huisje in de buurt. Ze ziet het helemaal niet zitten dat haar man zolang van huis is. Later als ze me voorbij rijden, toeteren en zwaaien ze. Een andere man loopt mij voorbij en roept: "Fryslân boppe!" Erg leuk die herkenning.

Ik steek het drukke kruispunt over en het begint behoorlijk te plenzen. Bij een huis doe ik mijn regenjas aan en doe ik de hoes om de rugzak. Ik eet het croissantje op dat ik kocht en wandel vrolijk verder met de capuchon op m'n hoofd.

Links van mij liggen de koeien bevallig in het weiland. Ze hebben hier alle ruimte.

Verderop loop ik langs prachtig grote huizen en vangen mijn reukorganen een subtiele zoete geur op. Heerlijk is het hier.

Ik loop onder er hoge spoorbrug door en kom uit op een omhoog lopend stenen pad. Prachtig vind ik dit, ook zwaar, maar de begroeiing is zo mooi en je merkt aan de planten op het pad dat er niet vaak mensen langs komen.

Ik moet zo vaak van richting veranderen dat ik geen idee meer heb waar ik ben.

Groot is dan ook de teleurstelling als blijkt dat ik drie kilometer minder heb gelopen dan ik dacht. Ik ben natuurlijk laat vertrokken en heb daarna nog boodschappen gedaan.

Ik leg mezelf op om door te lopen tot Négrondes, dan zit ik op elf kilometer. Het valt tegen, de combinatie van het grillige weer: dan regent het keihard en dan schijnt de zon uitbundig, en de ondergrond: stenen, zand en een kleiachtige substantie met modderpoelen en stijgingen en dalingen, maken dat het zwaar aanvoelt.

Voorbij het gehuchtje Le Pic neem ik dan toch een korte pauze bij het gietijzeren kruis, tijdens een regenpauze.

In Négrondes hoop ik dan even binnen te kunnen zitten voor een wc-stop en om een beetje op te drogen.

Helaas is de bar/restaurant dicht en blijkt het dorp kleiner dan ik dacht, dus loop ik maar door. De weg is zo wisselend met bossen en velden en meertjes dat het sneller lijkt te gaan en dan hoef ik opeens nog maar anderhalve kilometer te lopen tot Sorges. Bij de boerderij Les Contissous wacht een hond op mij, een boxer. Nieuwsgierig besnuffelt hij mij en loopt met me op. Een vriendelijk beestje, heel wat anders dan de agressief blaffende soorten aan de lijn of achter de hekken.

In Sorges maak ik nog een klimmetje omhoog en loop om de kerk heen naar het pelgrimsonderkomen. Aan de spijkerbroek op de waslijn zie ik dat Bertrice er al is.

Bij binnenkomst word ik vriendelijk welkom geheten door Gérard en Thérèse, die als vrijwilligers hier zijn en voor ons koken.

Peter Paul en Bertrice zijn er ook. De douche blijkt koud te zijn en daar is Peter Paul nogal sjagrijnig van. Ik douche dan maar koud.

Hij is erg enthousiast omdat er een wasmachine is en stelt voor om onze was er samen in te doen, dan delen we de kosten: ieder een euro...
Ik vind het prima.

Ik kom er achter dat ik m'n driewegstekker vergeten ben. En Leen neemt contact met me op om te vragen waar ik ben. Zij is nu op de gemeentecamping in Thiviers en daar blijkt de stekker inderdaad nog te zijn! Ze neemt het mee, want we zien elkaar vast weer en dat lijkt me erg leuk!

We eten heerlijk: verse groentensoep, verse sla met gebakken aardappeltjes en een kalkoenbout, een kaasplankje en zelfgemaakte pudding met caramelsaus.

Helaas blijkt ook de wasmachine stuk: hij pompt niet af. En de droger werkt ook niet. Het humeur van Paul is gedaald tot onder het vriespunt.
We halen de was kleddernat uit de machine, ik gooi er een scheut azijn door zodat de zeepresten weggaan en dat wordt erg raar gevonden.

We doen alles op het wasrek en zetten dit in de badkamer met het kleine kacheltje op vol en het raam open.

Ik regel alvast dat ik hier eventueel nog een nachtje kan slapen, als de was morgen niet droog is.

Ondertussen past Sint Jacques op mijn natte bh...