Dag 113: Abdij du Rivet

Blijf op de hoogte en volg Petra N.

12 Mei 2014 | Frankrijk, Brannens

---

12 Mei 2014 - 22:02

Matty:

Zo te lezen heb je het erg moeilijk nu , pijn in een voet, je kan niet verder,
thuis waar je over gaat denken en wat is het beste voor jezelf want dat moet je goed voor jezelf uitpluizen , alle voor en nadelen opschrijven en een plan trekken.
leef met je mee , wens je sterkte met je voet en je beslissingen , tot nu toe ben je een doorzetter
daar heb ik bewondering voor.
gr. Matty ( vrouw van Leo een andere pelgrim die nu loopt).

---

12 Mei 2014 - 22:03

Marian:

Jonge, jonge, je wordt wel op de proef gesteld hoor Petra. Ik weet niet wat jouw missie/reden was om te gaan lopen, maar kan me zo voorstellen dat loslaten daar onderdeel van uit maakt. Verbinden kun je erg goed, gezien alle contacten die je onderweg legt. Nu die ketting doorbroken is en je niet uit de voeten kan, valt dat niet mee hé?
Het doet me denken aan een verhaal over een klein jongetje dat voor het eerst uit logeren is. Dankzij de vriendjes die hij leert kennen heeft hij het best wel wel naar zijn zin. Alleen 's avonds in zijn bed drukt hij zijn knuffel tegen zich aan en verlangt hij naar zijn moeder. Zijn moeder heeft hem gezegd dat hij een grote jongen moet zijn en dat zijn knuffel zorgt dat hij geen heimwee krijgt. Maar als hij op een dag zijn knuffel niet meer kan vinden is hij helemaal overstuur en wil hij het liefst naar zijn moeder toe. De kleine jongen groeit op en trekt de wereld over. In de plaats van een knuffel heeft hij nu een fotootje bij zich van degenen van wie hij houdt. 's Avonds in bed kust hij de foto en weet dat ze op hem wachten als hij weer thuis komt. En met die wetenschap geniet hij van zijn reizen. Heimwee heeft hij nooit meer gehad.
Ik vind dit een mooi verhaal want het gaat over groeien, loslaten en vertrouwen.
Knuffel, Marian


---

12 Mei 2014 - 22:11

Corrie:

O Petra, wat leef ik met je mee, hoop dat je het kunt opbrengen om het toch vol te houden. Vergeet echter niet waarom je dit wilde doen!! Houd dat in gedachte! Je hebt er tenslotte je baan voor opgezegd. Veel sterkte en wijsheid voor de komende tijd.

---

12 Mei 2014 - 22:34

Martha:

Lieve Petra,
Wat een toestand! Alleen, geblesseerd, ver weg in de vreemde in een koud gebouw met een paar aardige maar onhandige geestelijken... Kan me voorstellen dat je heimwee krijgt en twijfels bovenkomen. Ik hoop dat je daar dwars doorheen kunt uitkomen bij jezelf, bij wat jij ten diepste wilt. Als je niet fit bent en kunt functioneren zoals je zou willen, daarbij nog eens erg moe bent, dan kan alles zo donker en somber lijken. In dat soort momenten zei mijn vader altijd: eerst maar eens een nacht goed slapen en uitrusten. Zorgen dat je zelf kunt kauwen op je gevoelens en dat ze jou niet opvreten. Een wijze les en ook mijn eigen ervaring, die ik je graag doorgeef.
Rust even goed uit en maak jouw eigen beslissing. En wat je ook kiest, elke keuze is goed als die uit jouw hart komt.
Dikke krûp, Martha

---

12 Mei 2014 - 23:05

Geertje:

''zorgen dat je zelf kunt kauwen op je gevoelens en dat ze jou niet opvreten'', die kende ik nog niet.
Deze uitspraak is natuurlijk wel op zijn plaats, maar toepassen lijkt me echt niet makkelijk in deze situatie.
Naar huis kan altijd nog.
Deze rustweek doorkomen, je oefeningen doen, nog een bezoek aan de engels-sorekende arts, pas dan kun je beslissen.
Tijd, nu heb je tijd, hoe gebruik je die...schrijven, tekenen, mediteren, zingen, borduren, en natuurlijk contact maken. Ze zijn om je heen, in de abdij- frans, maar ook engels- en op internet en de telefoon.
Heel veel kracht en geduld gewenst, liefs Geertje

---

12 Mei 2014 - 23:31

Dieuwke:

Je eigen ongeplande stilteretraite. Sterkte met alles wat nu de kans grijpt in alle hevigheid op je af te komen. Het gaat zoals het gaat.
Liefs, Dieuwke

---

12 Mei 2014 - 23:50

Baukje:

lieve Petra wat zal ik aan al die goede raadgevingen nog toevoegen
beveel gerust u wegen al wat u t harte deerd
de wolken lucht en winden wijst spoor en loop en baan
zal ook wel wegen vinden,waar op je voeten kunnen gaan
veel sterkte en zoek het oude pad van pake wietze dikke kus van je tante baukje

---

13 Mei 2014 - 00:12

Geertje:

mooi gezegd van Dieuwke,
Dag lieve Petra

---

13 Mei 2014 - 08:23

Giny:

heel veel sterkte Petra, ik weet echt niet wat voor raad ik jou zou kunnen geven, ik had deze reis al niet kunnen maken vanwege heimwee e.d . daar heb ik het vaak met je over gehad, vind het ontzettend dapper en leef intens met je mee. Wat je ook beslist,falen doe je natuurlijk niet!!!!Dat je erg verdrietig erover bent ja dat kan ik me best voorstellen, al zover en dan dit...
Sterkte!! Ik denk veel aan je. liefs
Giny.

---

13 Mei 2014 - 18:49

Lydeke:

Stilstaan,,,,is dat niet het moeilijkste wat er is? In onze snelle tijd is een pelgrimstocht echt stilstaan bij jezelf. Anderen gaan voor kortere of langere tijd in een klooster, maar kiezen daarvoor. Jij koos voor een pelgrimage en zit nu in ieder geval een week in het klooster. Dubbel stilstaan, dubbel moeilijk. Heimwee, missen, zorgen maken...het hoort er bljkbaar allemaal bij.
De stilte is nu hard...probeer er desondanks het positieve van in te zien.
Lydeke

---

13 Mei 2014 - 21:50

Ans Dukers:

Petra, meisje nu heb je het moeilijk. Ook dit gaat voorbij. Welke beslissing je ook neemt, neem je voor er geen spijt van te krijgen want er is nooit een verkeerde keuze. Je komt altijd weer op het goede pad.
Slaap lekker met mooie dromen. Groetjes en een dikke knuffel voor jou.