Dag 115: Abdij du Rivet - huis!
Blijf op de hoogte en volg Petra N.
14 Mei 2014 | Nederland, Hoogeveen
Vandaag mag ik naar huis, op de dag dat mijn eerste pelgrim-vriend Thomas aankomt in Santiago de Compostela!
Eerst dacht ik dat ik een week in de abdij moest blijven en dan een beslissing moest nemen. Maar nadat ik gister alles op de rij had gezet, wist ik dat het tijd was om naar huis te gaan. Ik heb veel scherpe en brandende pijn aan en krampen in mijn rechtervoet. Het herstel zal langer duren dan ik stiekem hoopte en ik heb nog een dikke duizend kilometer te gaan tot Finisterre.
Dus, verstand gebruiken en op naar huis!
Ik had al even naar de mogelijkheden gekeken en met het vliegtuig vanaf Bordeaux leek de beste optie. Vrijdag zou een goedkope vlucht gaan. Ook Hilbrand zag het gelukkig zitten dat ik thuis kwam en juichte het zelfs toe! Het zal wel heel gek zijn om na vier maanden en zoveel avontuur thuis te zijn en in mijn eigen bed te slapen met Hilbrand...
Met zuster Josephine, mijn "engel", overlegde ik en opeens was daar een zakelijke reactie van haar: "Heb je geen verzekering? In Frankrijk hebben we een verzekering voor dit soort kwesties en die regelt alles." Ik had er wel aan gedacht, maar dacht niet dat het voor mij zou gelden. Ik ben zelf overmoedig geweest en heb te veel en te lang gelopen... Ik heb niet iets echt ernstigs...
Maar, ik bel toch, want anders moeten de zusters mij brengen. Dus ik moet maar even over m'n gene heen stappen.
Na contact met onze "huis"-agent, blijkt dat we een geweldige verzekering hebben afgesloten (dankjewel Henk Mulderij en medewerkers!), deze "kwestie" valt onder de verzekering. Ik krijg een nummer van Eurocros Assistance zodat ik zelf kan overleggen. Een ontzettend aardige medewerkster staat me te woord. Ze wil alles voor me regelen. Via Bordeaux is inderdaad de beste optie. Als ik het over vrijdag en een goedkoop ticket heb, wuift ze dat weg. Zij vindt dat ik zo snel mogelijk en zo comfortabel mogelijk naar huis gebracht moet worden en zij gaat dat regelen. Ik sta met m'n mond vol tanden...
Na het opsturen van het recept en de gekrabbelde diagnose op de achterkant, krijg ik direct een reactie: voor morgenochtend krijg ik te horen wanneer mijn vlucht is, er moet nog overleg plaatsvinden met de arts welke voorzieningen ik moet krijgen.
En dan krijg ik 's avonds een telefoontje: de vlucht van 14.00 uur voor de volgende dag is voor mij geboekt. Ik vlieg business-class omdat daar meer beenruimte is en ik krijg rolstoel-assistentie op de luchthavens, zodat ik m'n rugzak niet hoef te tillen.
De taxi komt dan om half 11 en de chauffeur draagt mijn rugzak en draagt me dan over aan de luchthaven. Aangekomen op Schiphol krijg ik weer rolstoel-assistentie en daar word ik overgedragen aan een taxichauffeur die mij naar huis brengt.
Ik ben beduusd en sta versteld van zoveel zorg! Wordt in Nederland de zorg bij wet steeds verder uitgeknepen, ik maak nu de zorg-walhalla mee en vind het bijna gênant.
Ik beloof mezelf om er maar van te genieten, want het is allemaal al geregeld.
Vannacht kan ik maar moeilijk in slaap komen: nog één nachtje en dan ben ik thuis! Thuis in Hilbrand's armen. En ik wil m'n kinderen zo graag weer zien en horen en ruiken en voelen, genieten van de verhalen en het samenzijn!
Het gevoel dat ik de eerste nacht op stap had, alsof ik in een andere dimensie buitelde, heb ik nu weer, maar dan andersom. Alsof ik een tijdreis maak, door de ruimte schiet en uiteindelijk ergens blijf zweven, zachtjes wiegend om straks te kunnen landen. Ook dat gaat weer lukken, het heeft even tijd nodig.
Zorgen over onafgemaakte zaken thuis borrelen omhoog. Ik stuur Hilbrand een berichtje om het hem te laten weten, zodat ik het los kan laten.
Uiteindelijk val ik in slaap en word gewekt door de wekker en de rooklucht van de buurvrouw.
Opstaan, zingt het in mij, ik mag naar huis!
Ik ruim alles op, laat achter wat ik niet mee hoef naar huis en een stuk lichter verlaat ik de kamer.
Mijn laatste ontbijt hier, een knuffel van m'n engel, die me laat beloven om een kaartje te sturen en de hoop uitspreekt om me volgend jaar weer te zien, ze zal voor me bidden, en ik vertrek naar mijn bankje onder de boom om te wachten op de taxi. "Engel" Josephine vertrekt met broek en laarzen aan en kap! naar de boerderij bij de abdij.
Ik geniet in de zon van het gekoer van de duiven en de mooie rustige omgeving. Op deze plek heb ik WiFi en ik bel met Hilbrand via FaceTime. Hij is druk de zorg die ik had aan het aanpakken! Nu kan ik gerust thuiskomen... Ik ben zo opgelucht en blij!
Even later komt de taxi en alles verloopt helemaal zoals beloofd. We rijden over de tolweg naar Bordeaux en ik merk dat het erg vermoeiend voor me is om alle prikkels te verwerken. Ik sluit m'n ogen en val in slaap.
Bij het vliegveld verloopt alles voorspoedig. De rolstoelassistent stalt mij bij een restaurant. Daar herkent een passagier de Jacobsschelp en vraagt verbaasd in het Engels: "loop je naar Santiago?" Ik vertel dat ik de afgelopen vier maanden tweeduizend kilometer heb gelopen en krijg een groot compliment. Het is zijn droom om naar Santiago te lopen. Zo leuk om, zelfs nu ik afhaak, deze waardering te krijgen. Net als alle lieve berichtjes die ik krijg!
Daar zit ik dan in m'n luxe leren business-class stoel, helemaal voorin de Cityhopper met een jazz-muziekje op de achtergrond en een Nederlands-sprekende KLM-stewardess die me vriendelijk lachend een kussentje en een krantje brengt.
Terwijl het vliegtuig om 14.00 uur over de baan taxiet, krijgen we uitleg over de veiligheidsmaatregelen. Mijn vliegangst steekt de kop op. Maar dan bedenk ik dat als er werkelijk reden zou zijn om bang te zijn, de stewardessen toch niet zo relaxed zouden zijn. Dus ik maan mezelf tot kalmte en het werkt. Er is wel wat veranderd tijdens mijn pelgrimage...
Ik kan nu genieten van het vliegen, zelfs als we over en door de wolken bolderen.
De man naast mij en ik krijgen een business-class lunch en we worden met alle egards behandeld.
Om 15.20 uur vertelt de captain dat we boven de Zeelandse eilanden vliegen. Het is dertien graden en lichtbewolkt. We gaan landen op de Kaagbaan en zijn vijf minuten voor op schema.
Een rolstoeltaxi van Schiphol rijdt voor en een Lourdes bedevaartster en ik worden er in gereden. Wat een luxe allemaal. Door allemaal achterdeurtjes gaan we naar de aankomsthal, en omdat ik m'n rugzak mee heb kunnen we direct door. Na een heerlijke Starbucks koffie rijdt de chauffeur mij naar de medische taxi. Wat een toeters en bellen, tjonge jonge... Maar als ik in de taxi zit met een poef en beenspalk zit dat wel erg comfortabel! En de gepensioneerde chauffeur, die ook nog verpleegkundige is, die speciaal van stal gehaald is voor mij, heeft een vlotte babbel. Dit is een echt plezier ritje voor hem.
En dan ben ik binnen een dag terug naar de plek waar ik bijna vier maanden geleden ben uitgezwaaid na een geweldig feest en een prachtige gezinsdag...
Eerst dacht ik dat ik een week in de abdij moest blijven en dan een beslissing moest nemen. Maar nadat ik gister alles op de rij had gezet, wist ik dat het tijd was om naar huis te gaan. Ik heb veel scherpe en brandende pijn aan en krampen in mijn rechtervoet. Het herstel zal langer duren dan ik stiekem hoopte en ik heb nog een dikke duizend kilometer te gaan tot Finisterre.
Dus, verstand gebruiken en op naar huis!
Ik had al even naar de mogelijkheden gekeken en met het vliegtuig vanaf Bordeaux leek de beste optie. Vrijdag zou een goedkope vlucht gaan. Ook Hilbrand zag het gelukkig zitten dat ik thuis kwam en juichte het zelfs toe! Het zal wel heel gek zijn om na vier maanden en zoveel avontuur thuis te zijn en in mijn eigen bed te slapen met Hilbrand...
Met zuster Josephine, mijn "engel", overlegde ik en opeens was daar een zakelijke reactie van haar: "Heb je geen verzekering? In Frankrijk hebben we een verzekering voor dit soort kwesties en die regelt alles." Ik had er wel aan gedacht, maar dacht niet dat het voor mij zou gelden. Ik ben zelf overmoedig geweest en heb te veel en te lang gelopen... Ik heb niet iets echt ernstigs...
Maar, ik bel toch, want anders moeten de zusters mij brengen. Dus ik moet maar even over m'n gene heen stappen.
Na contact met onze "huis"-agent, blijkt dat we een geweldige verzekering hebben afgesloten (dankjewel Henk Mulderij en medewerkers!), deze "kwestie" valt onder de verzekering. Ik krijg een nummer van Eurocros Assistance zodat ik zelf kan overleggen. Een ontzettend aardige medewerkster staat me te woord. Ze wil alles voor me regelen. Via Bordeaux is inderdaad de beste optie. Als ik het over vrijdag en een goedkoop ticket heb, wuift ze dat weg. Zij vindt dat ik zo snel mogelijk en zo comfortabel mogelijk naar huis gebracht moet worden en zij gaat dat regelen. Ik sta met m'n mond vol tanden...
Na het opsturen van het recept en de gekrabbelde diagnose op de achterkant, krijg ik direct een reactie: voor morgenochtend krijg ik te horen wanneer mijn vlucht is, er moet nog overleg plaatsvinden met de arts welke voorzieningen ik moet krijgen.
En dan krijg ik 's avonds een telefoontje: de vlucht van 14.00 uur voor de volgende dag is voor mij geboekt. Ik vlieg business-class omdat daar meer beenruimte is en ik krijg rolstoel-assistentie op de luchthavens, zodat ik m'n rugzak niet hoef te tillen.
De taxi komt dan om half 11 en de chauffeur draagt mijn rugzak en draagt me dan over aan de luchthaven. Aangekomen op Schiphol krijg ik weer rolstoel-assistentie en daar word ik overgedragen aan een taxichauffeur die mij naar huis brengt.
Ik ben beduusd en sta versteld van zoveel zorg! Wordt in Nederland de zorg bij wet steeds verder uitgeknepen, ik maak nu de zorg-walhalla mee en vind het bijna gênant.
Ik beloof mezelf om er maar van te genieten, want het is allemaal al geregeld.
Vannacht kan ik maar moeilijk in slaap komen: nog één nachtje en dan ben ik thuis! Thuis in Hilbrand's armen. En ik wil m'n kinderen zo graag weer zien en horen en ruiken en voelen, genieten van de verhalen en het samenzijn!
Het gevoel dat ik de eerste nacht op stap had, alsof ik in een andere dimensie buitelde, heb ik nu weer, maar dan andersom. Alsof ik een tijdreis maak, door de ruimte schiet en uiteindelijk ergens blijf zweven, zachtjes wiegend om straks te kunnen landen. Ook dat gaat weer lukken, het heeft even tijd nodig.
Zorgen over onafgemaakte zaken thuis borrelen omhoog. Ik stuur Hilbrand een berichtje om het hem te laten weten, zodat ik het los kan laten.
Uiteindelijk val ik in slaap en word gewekt door de wekker en de rooklucht van de buurvrouw.
Opstaan, zingt het in mij, ik mag naar huis!
Ik ruim alles op, laat achter wat ik niet mee hoef naar huis en een stuk lichter verlaat ik de kamer.
Mijn laatste ontbijt hier, een knuffel van m'n engel, die me laat beloven om een kaartje te sturen en de hoop uitspreekt om me volgend jaar weer te zien, ze zal voor me bidden, en ik vertrek naar mijn bankje onder de boom om te wachten op de taxi. "Engel" Josephine vertrekt met broek en laarzen aan en kap! naar de boerderij bij de abdij.
Ik geniet in de zon van het gekoer van de duiven en de mooie rustige omgeving. Op deze plek heb ik WiFi en ik bel met Hilbrand via FaceTime. Hij is druk de zorg die ik had aan het aanpakken! Nu kan ik gerust thuiskomen... Ik ben zo opgelucht en blij!
Even later komt de taxi en alles verloopt helemaal zoals beloofd. We rijden over de tolweg naar Bordeaux en ik merk dat het erg vermoeiend voor me is om alle prikkels te verwerken. Ik sluit m'n ogen en val in slaap.
Bij het vliegveld verloopt alles voorspoedig. De rolstoelassistent stalt mij bij een restaurant. Daar herkent een passagier de Jacobsschelp en vraagt verbaasd in het Engels: "loop je naar Santiago?" Ik vertel dat ik de afgelopen vier maanden tweeduizend kilometer heb gelopen en krijg een groot compliment. Het is zijn droom om naar Santiago te lopen. Zo leuk om, zelfs nu ik afhaak, deze waardering te krijgen. Net als alle lieve berichtjes die ik krijg!
Daar zit ik dan in m'n luxe leren business-class stoel, helemaal voorin de Cityhopper met een jazz-muziekje op de achtergrond en een Nederlands-sprekende KLM-stewardess die me vriendelijk lachend een kussentje en een krantje brengt.
Terwijl het vliegtuig om 14.00 uur over de baan taxiet, krijgen we uitleg over de veiligheidsmaatregelen. Mijn vliegangst steekt de kop op. Maar dan bedenk ik dat als er werkelijk reden zou zijn om bang te zijn, de stewardessen toch niet zo relaxed zouden zijn. Dus ik maan mezelf tot kalmte en het werkt. Er is wel wat veranderd tijdens mijn pelgrimage...
Ik kan nu genieten van het vliegen, zelfs als we over en door de wolken bolderen.
De man naast mij en ik krijgen een business-class lunch en we worden met alle egards behandeld.
Om 15.20 uur vertelt de captain dat we boven de Zeelandse eilanden vliegen. Het is dertien graden en lichtbewolkt. We gaan landen op de Kaagbaan en zijn vijf minuten voor op schema.
Een rolstoeltaxi van Schiphol rijdt voor en een Lourdes bedevaartster en ik worden er in gereden. Wat een luxe allemaal. Door allemaal achterdeurtjes gaan we naar de aankomsthal, en omdat ik m'n rugzak mee heb kunnen we direct door. Na een heerlijke Starbucks koffie rijdt de chauffeur mij naar de medische taxi. Wat een toeters en bellen, tjonge jonge... Maar als ik in de taxi zit met een poef en beenspalk zit dat wel erg comfortabel! En de gepensioneerde chauffeur, die ook nog verpleegkundige is, die speciaal van stal gehaald is voor mij, heeft een vlotte babbel. Dit is een echt plezier ritje voor hem.
En dan ben ik binnen een dag terug naar de plek waar ik bijna vier maanden geleden ben uitgezwaaid na een geweldig feest en een prachtige gezinsdag...
-
14 Mei 2014 - 22:51
Anton:
Altijd fijn om weer thuis te zijn. Liever niet op deze manier. Hoop je weer op de mail te lezen als je weer verder ga lopen. Beterschap. Anton -
14 Mei 2014 - 22:54
Baukje:
hoy Petra WELKOM THUIS lieverd beterschap en rustig aan hoor,ik ben blij dat je weer thuis bij je mannetjes bent lieverd ,ga je missen savonds kon ik niet eerder slapen totdat ik wist waar jij was en je een slaapplaats had ,maar nu werken aan je herstel liefs dikke tuut van tante baukje en rose de wind -
14 Mei 2014 - 22:57
Karin:
Petra, ik heb diep respect voor jou! Geniet van je 1e nacht weer thuis. Ik heb dagelijks genoten van jouw dagelijkse verslagen. Heel veel beterschap!! -
14 Mei 2014 - 23:12
Joris:
Welkom thuis, Petra. En een voorspoedig herstel!
-
15 Mei 2014 - 06:42
Corrie:
Heerlijk weer om thuis te zijn Petra, sterkte met jou herstel. Heb genoten van je avontuur maarrrrrr to be continue !!! -
15 Mei 2014 - 07:29
Minke:
welkom thuis Petra neem je rust want wat heb jij een prestratie geleverd daar mag je trots op zijn.
geniet nu maar weer van je thuis zijn met je dierbaren.
komen jullie gauw een keer langs,het lijkt al zoooooooooooooooooo lang geleden dat ik je gezien heb,
liefs van Seije en Minke -
15 Mei 2014 - 07:40
Pieter:
Petra, erg treurig om te moeten stoppen na zoveel fijne, plezierige wandeldagen.
Ik heb erg genoten van al je belevenissen.
Hopelijk kun je over een tijdje je route afmaken.
Bedankt, sterkte en welkom thuis.
Groetjes vanuit A'dam,
Pieter.
-
15 Mei 2014 - 07:43
Ella:
Petra, fijn dat je thuis bent, als je niet goed in je vel zit is thuis de beste medicijn, ik hoop dat je ook je draai thuis weer snel te pakken hebt, beterschap en hoop je snel weer te kunnen volgen, wat een belevenis, groetjes ella -
15 Mei 2014 - 09:41
Lucia:
Petra, bedankt voor al je verhalen, ik heb ze met plezier gelezen. Respect voor je moedige beslissing, die zeker niet makkelijk was. Maar je kunt altijd weer verder lopen.
Beterschap en een voorspoedig herstel.
Groeten, Lucia -
15 Mei 2014 - 09:44
Joke:
Petra,
Wow! wat een avontuur weer! en nu echt landen thuis, ook met je hoofd en dromen, ik verwacht nog wel een landingsverslag over een week of zes, als je weer een wandeling van Hoogeveen naar Nieuwleusen aankunt! = 16 km, ik zet een bakje verse koffie voor je, want wandelen moet je er in houden! Ik ook, want ik wil volgend jaar eind zomer ook weer op pad, camino del norte en primitivo.
tot ziens tijdens een wandeling,
Joke -
15 Mei 2014 - 12:49
Ton:
Hoi Petra,
Wat een verhaal! Jammer dat je vanwege een blessure moet stoppen, maar zoals je schrijft heb je in de afgelopen maanden enorm veel beleefd aan goede dingen. Leuke mensen ontmoeten en je alleen maar focussen op het genieten van het gaan op de Camino. En je hebt een heerlijk thuisfront om op terug te vallen. Geniet van het thuiskomen en wellicht volgend jaar..... het laatste deel van de Camino.
Hartelijke groeten, Ton -
15 Mei 2014 - 20:39
Marian:
Lieve Petra. Nogmaals respect voor je keuze en geniet van alle liefs dat op je afkomt.
Denk je erom dat je blijft lopen, al ben je thuis. Ik heb weken na de camino last gehad van mijn benen die op weg wilden en dat veroorzaakte elke nacht kramp in mijn benen. Of dat bij iedereen zo is weet ik niet, het overviel mij wel.
Ik hoop dat je been goed geneest en dat je het de tijd gunt. Wat een cultuurschok moet dit voor je zijn. Hou je eigen tempo ook hier vast en geniet na van alles wat je hebt meegemaakt de laatste maanden. Vier maanden weg betekent vier maanden de tijd nemen om het allemaal te verwerken. Dikke knuffel van Marian -
16 Mei 2014 - 11:24
Aty Schulte:
Weer een geweldig verhaal! Ik blijf Fan.
En nu... nagenieten... en dat dan heel lang.... !
Liefs
Aty
-
16 Mei 2014 - 21:55
Hilly Weima:
Nu begrijp ik hét . Ik bewonder je moed en je verstandig besluit om naar juiste gaan. Jammer dat je de reis moest onderbreken, maar er komt vast wel weer een gelegenheid om hét af te maken.
Beterschap en Liefs Hilly -
17 Mei 2014 - 07:26
Hans:
Hallo Petra,
dank je wel voor je mooie verhalen. Ik keek er elke dag naar uit. En daarbij dacht ik dan ook terug naar de camino frances die wij vorig jaar liepen. Ik hoop dat je snel zult herstellen en de het kunt organiseren om later de tocht af te maken. Dit jaar liep je met 11 kg op de rug, ook natuurlijk omdat je in de winter/vroege voorjaar liep in Belgie en Frankrijk. Voor de rest van de tocht heb je beduidend minder bagage nodig en dat maakt de tocht een stuk makkelijker. Het koste ons wel het nodige uitzoekwerk om lichte spullen te vinden waardoor wij, excl eten en drinken, slechts 5 kg op de rug en misten helemaal niets; wij liepen van 25 mei tot 4 juli vanaf St Jean Pied de Port naar Santiago. Ik zie uit naar je volgende verhalen.
mvrgr
Hans -
17 Mei 2014 - 12:08
Margje Haasjes:
Hoi lieve Petra, wat een goeie beslissing, luister naar je hart en je lijf. Je bent niet alleen een super wandelaar maar ook een waardig schrijfster geworden. Als ik de foto van jou zie dat je door je schuttingdeur je tuin weer instapt, krijg ik de tranen. Wat mooi om een thuis te hebben die je alle vrijheid gunnen. Daar kun je ook echt weer thuis komen. Zo ervaar ik het bij ons thuis ook en weet hoe waardevol dat is.
Ik wens je een goed herstel, een rustige omschakeling en een heel fijne zomer toe. Tzt kom ik graag een bakje koffie halen als je het leuk vindt. Groeten aan Hilbrand, liefs margje en dank je wel voor het delen van je mooie reis. -
19 Mei 2014 - 15:11
Margreet Marquenie.:
Hallo Petra.
Ik zag nu pas dat je weer thuis was.
Wat fijn dat je zo goede terug reis hebt gehad.
En nu met de benen op de stoel en niet te veel lopen
Ik wens je een goed herstel.
En bedankt voor de kaart.
Anja mijn begeleister heeft mij de eerste keer geholpen.
Nu dit was het weer tot de volgende keer.
Kan ik nu weer mailen op je mail adres.?
groetjes Margreet.
-
19 Mei 2014 - 21:26
Loes Hommel:
Dag Petra,
Nadat je in Augy bent geweest hebben we met belangstelling je verhalen gelezen.
Wat heb je genoten van je tocht, daar kun je met een goed gevoel op terugkijken.Het Spaanse gedeelte heb je nog tegoed.
In Augy heb je een zakdoek op het wasrek laten hangen. Hierop staat een lieve tekst die je bij vertrek mee gekregen hebt.
Ik heb hem mee naar huis genomen en als je me je adres mailt dan stuur ik hem op naar je.
Een heel spoedig en goed herstel,neem je rust.
Groeten uit Ossendrecht
Tom en Loes Hommel -
20 Mei 2014 - 13:47
Frans Heirbaut:
Dag Petra,
Heel veel camino's gaan niet in een keer. Het is mij ook wel eens overkomen, maar ik weet dat als je eenmaal zover gekomen bent dat dan de drive om het af te maken een hele sterke is. En blijft. Geniet van je gezin en je 'homeland' en spoedig beterschap gewenst. Fijne zomer gewenst. Hartelijke groet, Frans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
